15 Сійӧ лоӧ гажӧдысьӧн да вердысьӧн тэнад пӧрысь кадӧ, ӧд тэнӧ радейтысь моньыд чужтіс сійӧс! Тэнад моньыд сизим пи дорысь на бурджык».
Тіян пӧрысь кадӧдз Ме лоа Сійӧ жӧ, тіян дзормытӧдзныд Ме новлӧдла тіянӧс. Ме вӧчи тіянӧс, и нуа тіянӧс, новлӧдла да видза тіянӧс.
Сэні ме верда тіянӧс, и аслад котырыдкӧд тэ он пӧр корысьӧ. Ӧд тшыг кад кыссяс вит во чӧж на”.
Гӧль мортыд кевмӧ-корӧ, озырыд чорыда вочавидзӧ.
но Элкан верӧсыс бурӧдліс сійӧс: «Анна, мыйла тэ бӧрдан? Мыйла он сёй? Мыйысь шогсьӧ тэнад сьӧлӧмыд? Ме ӧмӧй тэныд абу бурджык дас пи дорысь?»
Ӧсип могмӧдіс няньӧн ассьыс батьсӧ, вокъяссӧ да налысь котыръяссӧ. Быд котырлы няньсӧ сетіс челядь лыд серти.
Ноеминь босьтіс пузчужӧм кагаӧс ки вылас. Сійӧ кутіс тӧждысьны кага вӧсна.
Кодъяс вӧліны коркӧ пӧт кынӧмаӧсь, ӧні найӧ медасьӧны уджавны. Кодъяс водзынсӧ тшыгъялісны, ӧні найӧ шойччӧны. Сьӧктыны вермытӧм сизимӧс чужтӧ, а уна челядя нярмунӧ.