14 Руфа узис асылӧдзыс Воозлӧн кок улын да чеччис югдытӧдзыс на, медым йӧзыс эз аддзывны сійӧс. Вооз мӧвпыштіс: «Мед эськӧ некод оз тӧдмав аньлысь гумла вылӧ волӧмсӧ».
Ми ставсӧ зілям вӧчны веськыда огӧ сӧмын Господь водзын, тшӧтш йӧзыс водзын.
Энӧ лэдзӧй серамвыв лэптыны сійӧ, мый ті лыддянныд бурӧн.
Ентӧдтӧмъяс пӧвстын олӧй бур ногӧн. Сэки найӧ, кодъяс омӧльтӧмӧн шуӧны тіянӧс лёк вӧчысьясӧн, аддзасны бур вӧчӧмнытӧ да ошкасны Енсӧ Сылӧн локтігас.
Энӧ лоӧй крукӧдӧн некодлы: ни иудейяслы, ни грекъяслы, ни Енлӧн вичколы.
Ылыстчӧй быдпӧлӧс лёксьыс.
Лёк вӧчӧмысь лёкӧн энӧ мынтысьӧй, йӧзыс водзын ставсӧ зільӧй вӧчны веськыда.
Бур нималӧмыд бурджык дона выйысь, кулан луныд – чужан лунысь.
Руфалы сійӧ шуис: «Вай ассьыд вевттьӧдтӧ, кутышт сійӧс». Руфа кутіс вевттьӧдсӧ, а Вооз кисьтіс сэтчӧ квайт куд тыр ид. Сэсся Вооз пуктіс ид тыра нопсӧ Руфалы пельпом вылас. Та бӧрын Вооз муніс карӧ.