21 Татысь мунігӧн менам ставыс вӧлі, а ӧні, кор Господь менӧ бӧр вайӧдіс, менам нинӧм абу. Мыйла менӧ шуны Ноеминьнас, ӧд Господь сетіс меным сьӧкыдавнысӧ, Ставсӧвермысь мӧдӧдіс меным шогсӧ?»
Иов шуис: – Пасьтӧг ме петі мам кынӧмысь, пасьтӧг и бӧр муна. Господь сетіс, Господь и бӧр босьтіс. [Ӧд тадзи вӧлі шогмана Господьлы.] Мед лоӧ ошкӧма Господьлысь нимсӧ!
Тэ вевттин менсьым кучикӧс чукыръясӧн, тадзи петкӧдлін, мый ме мыжа. Менам омӧльтчӧмӧй кыпӧдчӧ меным паныд да мыжалӧ менӧ.
Тэ индін меным курыд лунъяс, пуктін ме вылӧ томдырся мыжъясӧс.
Тэ выльысь вайӧдан мыжалысьясӧс, ёнджыка на скӧралан ме вылӧ, шог бӧрся шог ыстан меным.
– Ме локта тіян дінӧ, медым мыждыны! Ме нюжмасьтӧг мыжда тунасьысьясӧс, гозъякост олӧм пежалысьясӧс, пӧръясьӧмӧн кыв сетысьясӧс, найӧс, кодъяс оз мынтысьны уджалысьлы, дзескӧдӧны дӧваӧс да батьтӧм-мамтӧмӧс, ӧтдортӧны йӧз муысь локтысьӧс – ставнысӧ, кодъяс оз повны Меысь, – висьталӧ Господь Саваоф.
Енмыс личӧдіс менам ньӧввужлысь везсӧ, пегыртіс менӧ, та вӧсна найӧс нинӧм оз кут меным лёк вӧчӧмысь.
ті ӧмӧй виччысянныд пиянлысь быдмӧмсӧ? Та дыра верӧстӧг овны тіянлы сьӧкыд лоӧ. Менам сьӧлӧмӧй бӧрдӧ тіян вӧсна, ӧд ті мекӧд тшӧтш сьӧкыдаланныд. Но тайӧ курыд шогыс меным Господьсянь».