4 Му вылын олысьяс, гораа ошкӧй Господьӧс, сьылӧй-гажӧдчӧй да нимкодясьӧй!
Найӧ тӧдӧмӧн дӧзмӧдісны Енсӧ, корисны Сылысь сёян сьӧлӧм сертиныс.
Зэр пыдди Сійӧ мӧдӧдіс налы шер, ыпъялысь би мӧдӧдіс налӧн му вылӧ.
Енэжас воссис Енлӧн крамыс, и крамысь тыдовтчис Йитӧд куд. Сэки кутіс чардавны-гымавны, кылісны гора шыяс, муыс кутіс вӧрны, да киссис гырысь шер.
Енэжыс воссис менам син водзын, и сэтысь ме аддзи еджыд вӧлӧс да сы вылын Пукалысьӧс. Сылӧн нимыс – Эскана да Збыль, Сійӧ тышкасьӧ да мыждӧ веськыда.
Сӧмын Господь эм збыль Енмыс, Сійӧ – ловъя Ен, помтӧг олысь Ӧксы. Сылӧн скӧралӧмысь муыс сыркакылӧ, Сылӧн ярлун водзын войтыръяс вынтӧмӧсь.
Шойччы, менам лолӧй, ӧд Господь тӧждысьӧ тэ вӧсна.
Тэ – Медвылыссаыс став му пасьталаыс, Господьӧй, став енсьыс Тэ медвылын.
Сійӧ вӧрзьӧдӧ мусӧ, и подулыс пондӧ вӧрны.
Гым шыыс разалӧ енэж пасьтала, чардбиыс югнитӧ му помӧдзыс.
Найӧ шуасисны Енлы паныд да сёрнитісны: «Енмыс ӧмӧй вермас овтӧминын дасьтыны чӧскыд пызан?