1 Давидлӧн ошкана сьыланкыв. Енмӧй, менам Ӧксыӧй, кута ыдждӧдлыны Тэнӧ, кута ошкыны Тэнсьыд нимтӧ нэмъяс чӧж.
Енэжыс висьталӧ Енлӧн дзирдлуныс йылысь, енэжвевтыс юӧртӧ Сылӧн киӧн вӧчӧмторъяс йылысь.
велӧдӧ менӧ тышкасьны, менсьым киӧс – зэвтны ыргӧн ньӧввуж.
Миян вермасянторным абу мортсянь, сыын эм Енлӧн выныс. Ми жугӧдам сійӧн чорыд мытшӧдъяс, ковтӧм мӧвпъяс,
«Выныс да веськыдлуныс сӧмын Господьлӧн», – шуасны Ме йылысь. Господьӧс мустӧмтысьяс яналӧмӧн локтасны Сы дінӧ.
Сьылӧй Господьлы выль сьыланкыв, му вылын олысьяс, сьылӧй Господьлы!
Керӧсъяс мед ваясны йӧзыслы лӧньлун, мылькъяс – веськыдлун.
Лачанытӧ пыр кутӧй Господь вылӧ, ӧд Господь Ен – нэмъяс чӧж сулалысь изкырта.
«Зэлӧд ньӧввужтӧ», – тшӧктіс Елисей израильса ӧксылы. Мӧдыс зэлӧдіс. Елисей пуктіс ассьыс кисӧ сылӧн ки вылӧ
Лун юӧртӧ та йылысь лунлы, вой висьталӧ войлы.