17 Петкӧдлы бурлунтӧ меным, Аслад кесйӧглы, и ме кута овны да видзны сьӧлӧмын Тэнсьыд кывтӧ.
Тайӧс кылӧм бӧрын Исус шуис: «Тайӧ висьӧмыс абу кулӧм вылӧ, но Енмӧс ошкӧм вылӧ. Та пыр воссяс Ен Пилӧн дзирдлуныс».
Господьӧй, бергӧдчы мелань, видз менсьым лолӧс! Мезды менӧ, ӧд Тэ бур сьӧлӧма!
– Господьӧй, менам вежа Енмӧй, важысянь Тэ – Ен. Ми огӧ кулӧй. Господьӧй, Тэ мӧдӧдін калдея войтырӧс, мед мыждыны миянӧс. Дорйысьӧй, Тэ вайӧдін найӧс, мед чирыштны миянӧс.
Лолыс петас сы пытшкысь, а вир-яйыс бӧр лоӧ муӧн, сійӧ лунӧ бырасны сылӧн мӧвпъясыс.
Весиг матысса ёртӧй, кодлы ме эски, кодкӧд ӧтвыв сёйлім, сувтіс меным паныд.
Ме шуи: «Господьӧй, ме мыж вӧчи Тэныд паныд. Ло бур сьӧлӧма ме дінӧ, бурдӧд менӧ!»
Господь петкӧдліс миянлысь веськыдлуннымӧс. Мунамӧй, юӧртамӧй Сионын, мый вӧчис Господь, миян Енным.