1 «Коді гусялас ӧшкӧс либӧ ыжӧс да начкас либӧ вузалас сійӧс, мед сетас ӧти ӧш пыдди вит ӧшкӧс, а ӧти ыж пыдди нёль ыжӧс.
Заккей сувтіс да шуис: «Господьӧй, овмӧслысь джынсӧ сета гӧльяслы, а кодлысь ылӧдлӧмӧн босьті, сылы нёль пӧвстӧн бӧр бергӧда».
Тадзи вӧчӧмсьыс да сьӧлӧмсӧ чорзьӧдӧмысь сылы колӧ мынтысьны балясьыс нёль пӧвстӧн».
Но кутасны кӧ сійӧс, вештысяс сизим пӧвстӧн, керкасьыс став эмбурсӧ сетас.
Аслас мыж вӧчӧм йылысь сійӧ мед висьтасяс, и кодлы паныд мыжсӧ вӧчис, сылы мед вештысяс. Вештысян дон дінӧ мед содтас доныслысь витӧд пайсӧ.
Ӧшкыд кӧ абу, лясниыд куш, ӧшъясыд кӧ ёнӧсь, няньыд уна.
Тӧдісны кӧ, мый ӧшкыс важысянь нин вӧлӧма люкасьысь, но сылӧн кӧзяиныс [тӧдӧмӧн] эз видзӧд сы бӧрся, сэки кӧзяиныс мед кулӧм ӧшкысь вештысяс орчча олысьыслы ӧшкӧн, а шойсӧ мед аслыс босьтас».
бӧр сетас, мый босьтліс уджйӧзӧн сетӧмсьыс, вештысяс гусясьӧмсьыс, пондас овны олӧм вайысь индӧд-тшӧктӧмъяс серти да дугдас вӧчны лёксӧ, сійӧ оз кув, а кутас овны.
Тэ эн су коньӧр йӧзӧс гусясиганыс, но паськӧмыд ляксьӧма тайӧ мыжтӧм йӧзлӧн вирнас. И та вылӧ видзӧдтӧг