17 «Тайӧ абу бур, – шуис Мӧисейлӧн тесьтыс. –
Асланыс вензьӧмъясӧн найӧ локтӧны ме дінӧ. Ме ёрдысь на костын. Ме тӧдмӧда найӧс Енлӧн индӧд-тшӧктӧмъясӧн».
Тадзи тэ мудзтӧдан асьтӧ, мудзтӧдан тшӧтш войтыртӧ. Ӧтнад тэ он вермы татшӧм сьӧкыд уджсӧ вӧчны.
Ӧні гӧтырсӧ бӧр сет верӧсыслы, ӧд сійӧ пророк. Сійӧ кевмысяс тэ вӧсна, и тэ ловйӧн колян. А он кӧ сет, тэ гортсаыдкӧд кулан».
Чӧскыд ӧвтанторъяс да мавтасъяс долыдмӧдӧны сьӧлӧмтӧ, тадзи ёртыдлӧн бур туйдӧдӧмыс долыдмӧдӧ тэнӧ.
Сэки дас кык апостол корисны став велӧдчысьсӧ да шуисны налы: «Миянлы абу бур кольны Енлысь кывсӧ да сёян-юан вӧсна тӧждысьны.
