8 Ефрем ошйысьӧ: «Ме зэв озыр, уна эмбур аслым чукӧрті! Менам уджъясысь некод оз аддзы лёксӧ, мыжсӧ менсьым некод оз аддзы».
Тэ шуан: ”Ме озыр, ме ёна нин озырми, менам ставыс эм”. Но тэ ӧмӧй он гӧгӧрво, мый тэ – коньӧрсьыс-коньӧр, шудтӧм, гӧль, синтӧм да пасьтӧм.
Найӧс, кодъяс кӧсйӧны босьтны менсьым олӧмӧс, лоӧ шыбитӧма пыдӧстӧм гуӧ.
да помтӧм вензьӧм на костын, кодъяслӧн пемдӧма вежӧрныс. Найӧ кежӧмаӧсь збыльсьыс, вежавидзана оласногыс пыр найӧ кӧсйӧны озырмыны сьӧмӧн. Татшӧмъяссьыс ылыстчы.
Ыжъясӧс ньӧбысь кор начкӧ найӧс, таысь оз кыв асьсӧ мыжаӧн. Ыжъясӧс вузалысь шуалӧ: ”Аттьӧ Господьлы! Ме озырми”. Ыжъяс понда весиг видзысьныслӧн сьӧлӧмыс оз нормы.
А киысь киӧ ветлысь аньлӧн туйыс татшӧм: сёяс, вомдорсӧ чышкыштас, сэсся шуас, ме пӧ лёксӧ нинӧм эг вӧч.
Курыд шог налы, кодъяс чайтӧны асьнысӧ сӧстӧмӧн, збыльвылас найӧ пежӧсь на.
Сионысь мед воас Израильлы мездмӧмыс! Кор Енмыс бӧр бергӧдас Ассьыс войтырсӧ пленысь, сэки Яков кутас нимкодясьны, Израиль кутас гажӧдчыны.
Енэжыс юӧртас Енлӧн веськыдлун йылысь, ӧд Сійӧ – веськыда мыждысь Ен.
Энӧ мӧвпалӧй, мый ті асланыд вынӧн да ас киӧн озырлуннытӧ лӧсьӧдінныд.
Тайӧ нэмас озыра олысьясӧс велӧд, медым вылӧ эз кыпӧдчыны, лачанысӧ эз кутны бырана озырлун вылӧ, а ловъя Ен вылӧ. Сійӧ лышкыда сетӧ миянлы ставсӧ нимкодясьӧм вылӧ.
Исус шуис налы: «Йӧз водзын ті петкӧдланныд асьнытӧ веськыда олысьясӧн, но Енмыс тӧдӧ тіянлысь сьӧлӧмнытӧ. Мый йӧзыс донъялӧны вылӧ, сійӧ Енмыслы зывӧк».
Кесйӧг оз вермы кесъявны кык ыджыдлы. Ӧтисӧ кӧ радейтӧ, мӧдсӧ мустӧмтӧ. Ӧтисӧ кӧ пыдди пуктӧ, мӧдсӧ увтыртӧ. Ті онӧ вермӧй кесъявны Енлы, кесъяланныд кӧ озырлунлы».
Сэки шуа аслым: уна эмбур тэнад чӧжӧма, тырмас уна во кежлӧ – шойччы, сёй, ю да гажӧдчы!”
Асьсӧ дорйӧм могысь Индӧдӧ велӧдысь юаліс Исуслысь: «Коді меным матыссаыс?»
Ті вежавидзтӧг сёрнитанныд Меным паныд, – висьталӧ Господь Саваоф. – Ті юаланныд, мый пӧ ми сёрнитам Тэныд паныдсӧ.
Сійӧ вись вайӧ аслас ботанлы, тшынӧдчӧ аслас тыв водзын, ӧд на отсӧгӧн сійӧ лышкыда олӧ, пӧттӧдзыс сёйӧ.
Тэ ӧмӧй верман шуны: «Ме сӧстӧм, ме эг юрбит Ваал идолъяслы». Видзӧдлы аслад уджъяс вылӧ, мӧвпыштлы, мый тэ вӧчин ковтысын! Тэ вӧлін том энь верблюд кодь, коді рӧдйӧн котралӧ ӧтарӧ-мӧдарӧ.
тэ шуалан: «Ме мыжтӧм, оз су менӧ Енлӧн скӧрлуныс». Но Ме мыжала тэнӧ сыысь, мый шуан, ме пӧ мыжсӧ эг вӧчлы.
Ті дӧзмӧданныд Господьӧс асланыд сёрниӧн и та дырйи юасянныд, мыйӧн пӧ ми Сійӧс дӧзмӧдам. Дӧзмӧданныд сійӧн, мый шуаланныд, лёк вӧчысь пӧ шогмана Господьлы, татшӧм мортыс пӧ муса Сылы. Нӧшта дӧзмӧданныд сійӧн, мый шуаланныд, кӧні пӧ веськыда мыждысь Енмыс.
Тэ кужӧмӧн вузасин, ёна озырмин да пондін ышнясьны.
Найӧ пӧткӧдчӧны Менам войтырлӧн мыжъясӧн, нимкодясьӧны войтырлӧн лёк вӧчӧмысь.
Но кор тэнад вӧліны йирсянінъяс, тэ пӧттӧдз сёйлін. А кор пӧтлін, сьӧлӧмад ыкшаасин да вунӧдлін Менӧ.
Самарияӧс лоӧ мыждӧма, ӧд сійӧ кыпӧдчис аслас Енлы паныд. Сылӧн йӧзыс усясны шыпурт помысь, кагаяссӧ налысь виаласны, нӧбасьысьяслысь кынӧмсӧ вожӧдасны.
Ылӧг вескиыд – Господьлы зывӧк, стӧч вескиыд шогмана Сылы.
Кыдзи лэбач кыйысьлӧн видзаніныс тырӧма лэбачӧн, сідзи жӧ лёк вӧчысьяслӧн керканыс тырӧма ылӧгӧн. Найӧ вылӧ кыпӧдчӧны, озырмӧмаӧсь,
Ті шуанныд: «Кор нин помасяс выль тӧлысь пасйӧмыс, медым вермим бара вузавны нянь? Кор нин помасяс шойччан луныс, медым вермим восьтны нянь видзанінъяс? Сэки ичӧтджык мурталан доз босьтам, а донсӧ содтам, вескиӧн пӧръялам.