15 Ӧсип шуис налы: «Мый ті вӧчинныд? Эн ӧмӧй гӧгӧрвоӧй, мый ме ставсӧ верма тӧдмавны?»
Войтырыс аддзис, мый Мӧисей дыр эз кут лэччыны керӧс вылысь. Найӧ локтісны Аарон дінӧ, кытшалісны сійӧс да шуисны: «Вӧч миянлы енмӧс, код бӧрся ми вермам мунны. Ӧд ми огӧ тӧдӧй, мый лоис Мӧисейкӧд, сійӧ мортыскӧд, коді петкӧдіс миянӧс Египетысь».
Но Ӧсип эз сетчы, а шуис сылы: «Менам ыджыдӧй ставсӧ, мый сылӧн эм, сетіс менам киӧ, и сылы аслас керкаын нинӧм вӧсна тӧждысьны оз ков.
Авимелек шуис: «Ме ог тӧд, коді тайӧс вӧчис. Тэ меным эн висьтавлы, ме ӧнӧдз та йылысь эг кывлы».
Господь шуис сылы: «Мый тэ вӧчин? Вокыдлӧн вирыс горзӧ Ме дінӧ му вывсянь.
Господь Ен юаліс аньлысь: «Мыйла тэ тайӧс вӧчин?» Сійӧ шуис: «Змей ылӧдліс менӧ, и ме сёйи».
Иуда шуис: «Мый миянлы шунысӧ тэныд, ыджыдӧй? Дзик нинӧм, и дорйысьнысӧ некыдз. Енмыс аддзӧ миянлысь мыжсӧ. Ыджыдӧй, ми – тэнад кесйӧгъяс. Тэныд кутас кесъявны оз сӧмын сійӧ, код ордысь сюри тэнад дозмукыд, но сыкӧд тшӧтш ми ставным кутам кесъявны».