21 «Збыльысь, вокнымлы лёк вӧчӧмысь ми мыжаӧсь! – сёрнитісны найӧ. – Ми ӧд аддзылім сылысь сьӧкыдалӧмсӧ да кылім сылысь корӧмсӧ, но эгӧ лэдзӧй сійӧс. Сійӧн и суис миянӧс тайӧ сьӧкыдлуныс».
Ме бӧр локта Аслам оланінӧ да кута виччысьны, кытчӧдз найӧ оз гӧгӧрвоны мыжнысӧ да оз пондыны корсьны Менӧ.
А висьтасям кӧ мыж вӧчӧмысь, сэки веськыд да эскана Ен прӧститӧ мыжнымӧс да весалӧ миянӧс быд лёкысь.
Ӧд буралӧмыд ёна ыджыдджык мыждӧм дорысь. Но коді оз ло бур сьӧлӧма мӧд дінӧ, сійӧс лоӧ мыждӧма бурсьӧлӧмтчытӧг.
Унаӧн эскӧм бӧраныс волісны да висьтасисны асланыс лёк уджъясысь.
мед ӧлӧдас менсьым витнан вокӧс тайӧ мучитчанінас веськалӧмысь”.
Сэні ”номырыс оз кувлы да биыс оз куслы”.
Ӧд тіян мыждӧмныд ас выланыд бӧр воас. Асланыд мурталӧм серти тіянлы мурталасны.
Та вӧсна Господь тадзи висьталӧ: сыысь, мый ті энӧ кывзӧй Менӧ, энӧ лэдзӧй вӧля вылӧ вокъяснытӧ да матыссаяснытӧ, Ме лэдза тіянӧс вӧля вылӧ, – висьталӧ Господь, – ті куланныд шыпуртысь, пӧрӧс висьӧмысь да тшыглунысь. Став мувывса войтыръяслы Ме вӧча тіянӧс повзьӧдчанторйӧн.
Тэнад лёк вӧчӧмыд мыждас тэнӧ асьтӧ, Менӧ эновтӧмысь тэнӧ лоӧ чирыштӧма. Сідзкӧ, тӧд да гӧгӧрво, кутшӧм курыд шог тэнӧ суас сыысь, мый тэ эновтін Господьӧс, ассьыд Ентӧ, мый тэ пытшкын Меысь полӧмыс абу, – висьталӧ Ыджыдыс, Господь Саваоф.
Но таысь тэ ачыд мыжа, ӧд тэ эновтін Господьӧс, ассьыд Ентӧ, кор Сійӧ нуӧдіс тэнӧ.
Вир кисьтысь пондас кувтӧдзыс пышъявны – энӧ кутӧй сійӧс.
Коді оз кыв гӧль мортлысь бӧрдӧмӧн корӧмсӧ, сійӧс асьсӧ оз кывны, кор кутас бӧрдны-корны.
дӧва шуис Иллялы: «Мый тэныд месянь колӧ, Енлӧн мортӧй? Тэ локтін, медым казьтыштны меным мыжъясӧс да вины пиӧс».
Давид шуис Нафанлы: «Ме мыжа Господь водзын». Нафан шуис: «Господь ӧні вештіс тэ вылысь мыжтӧ. Тэ он кув.
Везекса ӧксы шуис: «Сизимдас ӧксылысь ки-коксьыс певсӧ ме керыштлі, и найӧ менам пызан улысь торпыригсӧ чукӧртлісны. Ӧні Енмыс менсьым водзӧс перйис». Сійӧс вайӧдісны Ерусалимӧ, сэні сійӧ куліс.
Но онӧ кӧ тадзи вӧчӧй, Господьлы паныд мыж вӧчанныд и мыж вӧснаныд асьныд кывкутанныд.
Сэки медыджыд вина кисьталысь шуис фараонлы: «Ӧні меным тӧд вылӧ уси аслам мыжӧй.
Тэнад туйясыд да уджъясыд вайисны тэныд шогсӧ, лёк вӧчӧмсьыд сьӧлӧмыд тырӧма курыд шогӧн.
«Ме – Ӧсип», – шуис сійӧ вокъясыслы да юаліс: «Ловъя-ӧ менам батьӧй?» Но вокъясыс шӧйӧвошӧмнысла эз вермыны нинӧм вочавидзны.
Батьныс кулӧм бӧрын Ӧсиплӧн вокъясыс мӧвпалісны, мый Ӧсип кутас лӧгавны на вылӧ да став лёк вӧчӧмсьыныс налысь водзӧс перъяс.
Иуда шуис: «Мый миянлы шунысӧ тэныд, ыджыдӧй? Дзик нинӧм, и дорйысьнысӧ некыдз. Енмыс аддзӧ миянлысь мыжсӧ. Ыджыдӧй, ми – тэнад кесйӧгъяс. Тэныд кутас кесъявны оз сӧмын сійӧ, код ордысь сюри тэнад дозмукыд, но сыкӧд тшӧтш ми ставным кутам кесъявны».