20 Иуда аслас адулламса ёртыслы тшӧктіс нуны аньлы кӧзапиӧс да бӧр босьтны аньлысь сійӧ, мый кольліс. Но аньӧс сійӧ эз аддзы
Водзынсӧ Ирӧд да Пилат лӧгалісны ӧта-мӧд вылас, но тайӧ лунсяньыс найӧ кутісны ёртасьны.
Амнонлӧн вӧлі Ионадав нима ёрт, Давидлӧн Шимей вокыслӧн пиыс. Ионадав вӧлі зэв сюсь.
А Самсонлысь гӧтырсӧ сетісны Самсонлӧн кӧлысьвывса ёртыс сайӧ.
Эн мустӧмт матыссатӧ, а ӧлӧд сійӧс, медым сыкӧд ӧтвылысь мыж улас эн шед.
Авимелек корис Ӧвраамӧс да шуис: «Мый тэ вӧчин миянкӧд? Мыйӧн ме мыжа тэ водзын, мый татшӧм сьӧкыд мыжӧ тэ кыскин менӧ да менсьым войтырӧс? Тадзи ӧмӧй позьӧ вӧчны?»
Сійӧ кадас Иуда торйӧдчис аслас вокъясысь да овмӧдчис Адулламӧ Хир нима морт дінӧ.
Фамар чеччис да муніс, пӧрччис дӧрасӧ да бӧр пасьталіс дӧва паськӧмсӧ.
да кутіс юасьны сэтчӧс олысьяслысь: «Кӧні нӧ кырсалысь аньыс, коді пукаліс Энаим сиктса туй бокын?» Сылы вочавидзисны: «Некутшӧм кырсалысь ань тані эз вӧвлы».