41 Тадзи вӧлі кызь во чӧж тэ ордын олігӧн. Ме кесъялі тэныд дас нёль во кыкнан нылыд вӧсна да квайт во пемӧсъясыд вӧсна, а тэ дасысь удждонӧс вежлін.
А сійӧ кымынысь пӧрйӧдліс менӧ, дасысь удждонӧс вежліс. Но Енмыс эз лэдз сылы меным лёксӧ вӧчны.
Ме пыр туйын. Менӧ унаысь сулісны виччысьтӧмторъяс каръясын, овтӧминын, юяс да саридз вылын. Меным унаысь ковмис видзчысьны лёк вӧчысьясысь, ас йӧзысь, мукӧд войтырысь да ылӧгвокъясысь.
Но Енлӧн буралӧмыс вӧсна ме сэтшӧм, кутшӧм эм. Сылӧн буралӧмыс ме дінӧ эз вӧв весьшӧрӧ, ӧд ме уджалі мукӧд апостол дорысь ёнджыка на. Дерт, ме эг ачым уджав, а ме пытшкын олысь Енлӧн буралӧмыс уджаліс.
Ме кызь во олі тэ ордын. Тэнад ыжъясыд да кӧзаясыд эз чӧвтчывлыны. Тэнсьыд межъястӧ ме эг сёйлы.
Олышт сэні мыйтакӧ, кытчӧдз вокыдлӧн ярлуныс оз кус,
Лаван шуис сылы: «Тэ менам рӧдвуж, но ме тэнӧ удждонтӧг ог уджӧд. Висьтав, кутшӧм удждон кӧсъян».
Висьтав ачыд, кутшӧм дон тэныд мынтыны?»
Лунся жарас ме пӧжси, а войся кӧдзыдсьыс кынмавлі, унпӧтӧй меным эз шедлы.
тшӧктіс висьтавны сылы: «Исав ыджыдӧй, ме – тэнад Яков кесйӧгыд, ме дыр олі Лаван ордын.
Ті ӧд асьныд тӧданныд, мый ме став вынӧн кесъялі тіян батьныдлы.