16 Господь Ен шуис: «Быд пуысь тэ верман сёйны вотӧссӧ,
Самуил шуис: – Мый вайӧ Господьлы нимкодьлун? Сотан да мукӧд висьяс али Сылысь кывзысьӧм? Кывзысьӧмыд бурджык вись вайӧм дорысь, бурджык межъяслысь госсӧ сотӧм дорысь.
Енмыслӧн став вӧчӧмторйыс бур. Сёян кӧ аттьӧалӧмӧн, сэки нинӧмысь повнысӧ.
Тайӧ нэмас озыра олысьясӧс велӧд, медым вылӧ эз кыпӧдчыны, лачанысӧ эз кутны бырана озырлун вылӧ, а ловъя Ен вылӧ. Сійӧ лышкыда сетӧ миянлы ставсӧ нимкодясьӧм вылӧ.
Господь Ен быдтіс-петкӧдіс муысь быдсяма пусӧ – синтӧ гажӧданасӧ и бур вотӧс вайысьсӧ. Нӧшта пуктіс сад йӧр шӧрӧ олӧмыслысь пу да бурсӧ и лёксӧ тӧдмалан пу.
Господь Ен овмӧдіс мортӧс Эдэм мулӧн сад йӧрӧ, медым дӧзьӧритны сійӧс.
сӧмын сад шӧрын сулалысь пу йылысь Ен шуис: ”Энӧ сёйӧй сэтысь вотӧссӧ, весиг энӧ инмӧдчӧй сы дінӧ, медым энӧ кулӧй”».
Ен шуис: «Ме сета тіянлы став кӧйдыса-вотӧса быдмӧгсӧ да пусӧ. Тайӧ лоӧ тіянлы сёянӧн.
