18 Ӧвраам шуис Енлы: «Измаилӧс видз да бурси!»
Ӧд тайӧс кӧсйысьӧма тіянлы, тіян ныв-пилы да став ылісаыслы – дзик быдӧнлы, кодӧс корас Господь, миян Енным».
Мыйла шогсян да майшасян, менам лолӧй? Лача кут Ен вылӧ! Ме кута на ошкыны Сійӧс, ассьым Енмӧс да Мездысьӧс.
Вайӧй шогмана висьяс да лача кутӧй Господь вылӧ.
Ме сета налы ӧти кӧсйӧм да ӧти туй, медым став олӧм чӧжныс найӧ вежавидзӧмӧн полісны Меысь, ӧд тайӧ лоӧ налы да налӧн челядьлы бур вылӧ.
Но тіян лёк вӧчӧмъясныд торйӧдісны тіянӧс Енсьыныд, тіян мыжъясныд вӧсна Сійӧ бергӧдчис тіянысь да оз кывзы.
Ӧні Тэ вӧтлан менӧ тайӧ мусьыс. Тэ вештан менӧ Аслад чужӧмбан водзысь, ме кута шӧйтны-ветлӧдлыны му вывті. И коді паныдасяс мекӧд, виас менӧ».
Тэ кутан вӧдитны мутӧ, но сійӧ оз сет тэныд нянь. Тэнӧ лоӧ вӧтлӧма, и тэ лоан му вылын шӧйтысьӧн».
Ӧвраам кымынь уськӧдчис муас, но ас кежас серӧктіс: «Вермас-ӧ сё арӧсалӧн пи чужны, а ӧкмысдас арӧса Сарра кага вайны?»
Ен шуис: «Тэнад Сарра гӧтырыд чужтас тэныд пи, пуктан сылы Исаак ним. Ме кӧртала сыкӧд да сысянь чужысьяскӧд нэмъяс кежлӧ йитӧд [и Ме лоа сылӧн да сысянь чужысьяслӧн Енмӧн].
Измаил пиыс вӧсна Ӧвраам шогӧ усис.