14 Ме тӧда, мый енэжсяньыс лэччис би да сотіс кык тышкакотырсӧ да налысь веськӧдлысьяссӧ. Но ӧні ло бур сьӧлӧма ме дінӧ. Эн бырӧд миянӧс».
Ме нинӧм вылӧ ог видзӧд, олӧмӧй меным абу дона. Сӧмын кӧсъя долыд сьӧлӧмӧн помӧдз мунны лӧсьӧдӧм туйӧдыс да помавны кесъялӧмӧс, мый Господь Исус сетіс меным – висьтавны Енлӧн буралӧм йылысь Евангелльӧсӧ.
Киысь киӧ ветлысь аньлы няньӧн мынтысян, а йӧз гӧтыр вӧсна тэ меддонаторсӧ, олӧмтӧ, воштан.
Быд лун менӧ дойдалӧны, быд асыв – янӧдӧны».
Ме ог понды янӧдны тэнӧ вись вайӧм вӧсна, ӧд тэнад сотан висьыд пыр Менам син водзын.
Кыдзи талун ме эг босьт тэнсьыд ловтӧ, тадзи Господь мед оз босьт менсьым лолӧс. Сійӧ мед [видзас да] мездас менӧ быд лёксьыс».
Саул шуис: «Ме мыжа. Лок бӧр, Давид пиӧй. Ме сэсся ог кут вӧчны тэныд лёксӧ, ӧд тэ эн босьт менсьым олӧмӧс. Шогмытӧмтор ме вӧчи, нем думышттӧг».
Ӧксы коймӧдысь мӧдӧдіс ветымын тышкамортӧс налӧн веськӧдлыськӧд. Веськӧдлысьыс кайис Илля дінӧ да пидзӧс вылас сувтӧмӧн корис: «Енлӧн мортӧй! Ло бур сьӧлӧма ме дінӧ да тайӧ ветымын мортыс дінӧ, аслад кесйӧгъяс дінӧ. Эн бырӧд миянӧс.
Господьлӧн андел шуис Иллялы: «Мун сыкӧд. Эн пов сыысь». Илля муніс тышкакотырӧн веськӧдлыськӧд ӧксы дінӧ.