13 Тайӧс кылігӧн Илля тупкис чужӧмсӧ аслас кышанӧн, петіс кырта горсйысь да сувтіс кырта горсйӧ пыранін дорас. И кыліс гӧлӧс шы: «Илля, тэ мыйла тані?»
Сэні сійӧ узьмӧдчис кырта горсйӧ. Войнас сылы вӧлі Господьсянь кыв. Господь шуис: «Илля, тэ мыйла тані?»
Сэки ме шуи: «Курыд шог меным, менӧ виччысьӧ кулӧм! Ме ӧд пеж вома морт, ола пеж вома войтыр пӧвстын, но ме аддзылі Ӧксыӧс, Господь Саваофӧс».
Сы дінын сулалісны серафимъяс. Налӧн быдӧнлӧн вӧлі квайт борд. Кык борднас найӧ вевттисны чужӧмнысӧ, мӧд кык борднас – кокнысӧ, и нӧшта кык борднас лэбалісны.
Ахав муніс сёйны-юны. А Илля кайис Кармил керӧсӧ, сувтіс пидзӧс вылас да юрсӧ пидзӧс костас сюйӧмӧн копыртчис муӧдзыс.
Ме вешта Ассьым киӧс. Сэки тэ аддзан Менӧ бӧрвывсянь, а чужӧмӧс он аддзыв».
да юаліс: «Агар, Саралӧн кесйӧг ань, кытысь тэ локтан да кытчӧ мунан?» Сійӧ вочавидзис: «Ме пышъя аслам Сара ыджыдысь».
Мӧдъясӧс изъялісны, быд ногыс дойдалісны, пилитісны шӧрипӧв да виисны шыпуртӧн. Коймӧдъяс ветлісны кӧза да ыж ку паськӧмӧн, пыкисны гӧльлун, найӧс нӧйтісны да вӧтлісны.
Илля пӧрччис ассьыс кышансӧ, гартыштіс сійӧс да кучкис сыӧн ваӧ. Ваыс шӧри потіс, и найӧ вуджисны юсӧ косінті.
Иона петіс карысь да кольччис кар асывладорӧ. Сэні вӧчис аслыс лэбувтор да пуксис вуджӧр улӧ. Виччысис, мый лоӧ карыскӧд.