42 «Мый шуанныд Кристос йылысь? Кодлӧн Сійӧ пи?» Найӧ вочавидзисны: «Давидлӧн».
Грек-ӧ тэ либӧ иудей, вундыштчӧмыд-ӧ либӧ абу вундыштчӧмыд, варвар-ӧ либӧ скиф, кесйӧг-ӧ либӧ мездлуна морт – торъялӧмыс абу. Ставыс да ставас Кристос.
Исус Кристослӧн ордпуыс петӧ Ӧвраамсянь, сэсся Давидсянь. Сылӧн чужанвужйыс татшӧм.
Сійӧ лунӧ Ме выльысь сувтӧда Давидлысь киссьӧм керкасӧ. Стен потасъяссӧ Ме дзоньтала, жугласьӧминъяссӧ лӧсьӧда, выльпӧв лэпта сійӧс важ мозыс.
Фома вочавидзис: «Господьӧй, менам Енмӧй!»
Нафанаил шуис: «Велӧдысьӧй, Тэ – Ен Пи, Тэ – Израильлӧн Ӧксы!»
Водзас да бӧрас мунысьяс горзісны: – Осанна! Ошкӧм Давид Пилы! Бурсиӧма Господь нимӧн Локтысьӧс! Ошкӧм Медвылыссалы!
Пыжын пукалысьяс копыртчисны Исус водзӧ да шуисны: «Тэ збыльысь Ен Пи».
Сэтысь мунігӧн Исус бӧрся вӧтчисны кык синтӧм морт. Найӧ пондісны горзыны: «Ло бур сьӧлӧма миян дінӧ, Давид Пи!»
Сэки Исус юаліс: «Мыйла нӧ Ловсянь сёрнитігас Давид шуӧ Сійӧс Господьӧн: