26 На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но Енмыслы ставыс вермана».
«Ме – Господь, став ловъя олысьыслӧн Ен. Эм-ӧ мыйкӧ Меным вермытӧмыс?
Енлы нинӧм вермытӧмыс абу».
– Ме тӧда, мый Тэ ставсӧ верман, Тэнӧ некод оз вермы кутны Аслад шуӧм серти вӧчӧмысь.
Исус шуис: «Мортлы вермытӧмыс – вермана Енлы».
На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но абу Енлы. Енмыслы ставыс вермана».
– Господьӧй Ыджыдӧй! Аслад ыджыд вынӧн да нюжӧдӧм киӧн Тэ вӧчин енэжсӧ и мусӧ, Тэныд нинӧм абу вермытӧмыс!
Но эм-ӧ мыйкӧ Господьлы вермытӧмыс? Индӧм кадӧ во мысти Ме бара вола тэ ордӧ. Сэки Сарраыдлӧн лоас пи».
Найӧс лоӧ виӧма шыпуртӧн, налӧн шойясӧн кутасны пӧткӧдчыны шакалъяс.
Господь шуис Мӧисейлы: «Менам киӧй ӧмӧй оз вермы отсавны? Талун тэ аддзан, инас-ӧ Менам кывйӧй».
Господь Саваоф тадзи висьталӧ: коляс войтырлы талун сьӧкыд эскыны, мый тадзи вермас лоны, но Меным абу сьӧкыд тайӧс вӧчны, – висьталӧ Господь Саваоф.
Кыпӧдчы, Господьӧй! Мезды менӧ, Енмӧй! Тэ жуглан мустӧмтысьяслысь тшӧка лысӧ, кисьтан лёк вӧчысьяслысь пиньнысӧ.
Ионафан шуис аслас кесйӧглы: «Лок мунам тайӧ вундыштчытӧм тышкакотырыс дінӧ. Гашкӧ, Господь отсалас миянлы. Сійӧ вермӧ мездыны Ассьыс войтырсӧ уна йӧз пыр либӧ некымын морт пыр».
Велӧдчысьясӧс тайӧ чуймӧдіс, и найӧ юалісны: «Коді нӧ, сідзкӧ, вермас мездмынысӧ?»
Сэки Петыр шуис: «Ми ставсӧ эновтім да мунім Тэ бӧрся. Мый миянлы вичмас таысь?»
Пызьыс дозмуксьыс эз бырлы, и выйыс дозъяс эз чинлы. Тадзи иніс Господьлӧн шуӧмыс, мый Сійӧ висьталіс Илля пыр.