37 Кыптіс ыджыд тӧвныр. Тыыс ёна гызис, и пыжыс кутіс тырны ванас.
овтӧминысь петіс ыджыд тӧвныр да керкасӧ нёльнан пельӧсӧдыс лэптыштӧмӧн уськӧдіс челядь вылад. Найӧ ставныс кулісны. Сӧмын ме ловйӧн коли, медым юӧртны тэныд».
Но Господь ыстіс саридз вылӧ ыджыд тӧвныр. Кыптіс бушков, саридз гызис, и корабль вӧлі жугласянвыйын.
Господь шуис сӧтаналы: «Ставыс, мый сылӧн ӧні эм, лоӧ тэнад киын, сӧмын сійӧс асьсӧ эн вӧрӧд». Та бӧрын сӧтана вешйис Господь водзысь.
римсаяс куимысь кучкавлісны беддьӧн, ӧтчыдысь изъялісны. Куимысь веськавлі корабль вӧйигӧн, лун да вой вӧлі саридзын.
Сэсся веськалім ляпкыдінӧ да корабльным сибдіс. Нырнас сатшис да некодарӧ эз вӧр, а бӧжыс гыяслӧн лёкысь швачкӧдӧмысь пондіс чуктавны-жугласьны.
Найӧ колисны йӧзсӧ, асьныс пуксисны пыжӧ Исус дінӧ. Накӧд вӧліны тшӧтш мукӧд пыжаяс.
Юрлӧс вылӧ нёровтчӧмӧн Исус узис пыж бӧжас. Сійӧс садьмӧдісны да шуисны: «Велӧдысь! Тэныд ӧмӧй веськодь, мый ми вӧям?»