14 Ті шуанныд, Енлы кесъялӧмным пӧ миян весьшӧрӧ. Мый бурыс пӧ вӧлі сыысь, мый ми кутчысим Сылӧн тшӧктӧмъясӧ да ветлім шогалӧмӧн Господь Саваоф водзын.
Найӧ шуӧны: «Ми видзалам, но Тэ он аддзы тайӧс, ми раммӧдам асьнымӧс, но Тэ он тӧд та йылысь!» Асланыд видзалігӧн ті вӧчанныд, мый кӧсъянныд, сьӧкыд уджӧн ті дзескӧданныд тіянлы уджалысьясӧс.
Сійӧ кадас Ме би ӧзтӧмӧн кытшовта Ерусалим, корся да мыжда найӧс, кодъяс дундӧмаӧсь вина-сурысь, кодъяс мӧвпалӧны: «Бурсӧ ни лёксӧ оз вӧч миянлы Господь».
Тэ шуин: «Мый бурыс меным, ме кӧ ӧтдортча мыжсьыс?»
– Бергӧдчӧй Ме дінӧ став сьӧлӧмнаныд, видзалӧй да сыркъялӧмӧн бӧрдӧй, – висьталӧ Господь весиг талун.
Сійӧ шуліс, Енмыслы шогмӧмыс пӧ мортлы бурсӧ оз вай.
Шогсьӧй, сыркъялӧй да бӧрдӧй! Тіян серамныд мед пӧрас бӧрдӧмӧ, а гажӧдчӧмныд – шогсьӧмӧ.
Найӧ шуавлісны Енмыслы: «Вешйы миян дінысь! Мый миянкӧд вермас вӧчны Ставсӧвермысь?»
Но тэ, Яков, эн шыасьлы Ме дінӧ, эн кесъявлы Меным, Израиль.
Видзчысь, медым котралігад эн коль кӧмтӧг, медым горшыд дзикӧдз эз косьмы. Но тэ шуин: «Ог кӧсйы кывзыны тайӧс! Меным мусаӧсь мукӧд енъяс, и налы ме юрбита».
Но найӧ шуасны тэныд: ”Эн виччысь! Ми кутам овны асланым кӧсйӧм серти, лёк да чорыд сьӧлӧмным серти”».
Найӧ оз кӧсйыны бергӧдчыны Медвылыссаыс дінӧ, найӧ лоины личалӧм ньӧввуж кодьӧсь. Налӧн юралысьясныс шыпурт помысь усясны, лёк кывныс вӧсна куласны, и Египет муын найӧс кутасны лёкӧдны.
Ті вежавидзтӧг сёрнитанныд Меным паныд, – висьталӧ Господь Саваоф. – Ті юаланныд, мый пӧ ми сёрнитам Тэныд паныдсӧ.
Но сійӧ кадсяньыс, кор ми дугдім тшынӧдчыны енэжвывса ӧксы-аньлы да вайны сылы вина вись, миян нинӧм абу, ми кулам шыпуртысь да тшыглунысь».