9-10 Симонӧс да сыкӧд вӧлысьясӧс, тшӧтш сылысь ёртъяссӧ, Зеведейлысь Яков да Иоан пиянӧс, шемӧсмӧдіс та мында чери шедӧмыс. Исус шуис Симонлы: «Эн пов. Ӧнісянь пондан кыйны йӧзӧс».
Йӧзыс шензисны Сылӧн велӧдӧмысь, ӧд Сійӧ сёрнитіс ыджыдалысьӧ пуктӧм морт моз.
Петыр ачыс эз гӧгӧрво, мый висьталіс, ӧд ставныс найӧ вӧлі ёна повзьӧмаӧсь.
ыж-мӧскӧс да зверъясӧс,
Ставныс чуймисны да ӧта-мӧдныслы шуалісны: «Мый тайӧ? Сылӧн сэтшӧм вын! Весиг пеж ловъяс петӧны Сылӧн тшӧктӧмысь».
Тэ пуктін сійӧс Ас дорсьыд сӧмын неуна улӧджык, мичмӧдін сійӧс дзирдлунӧн да нимӧдӧмӧн.
Тайӧс аддзӧм бӧрын Симон-Петыр уськӧдчис Исус водзӧ да шуис: «Господьӧй, мун ме дінысь! Ме мыжа морт».
Кывзысьясӧс шензьӧдіс ыж видзысьяслӧн висьталӧмыс.