27 Исус шуис: «Мортлы вермытӧмыс – вермана Енлы».
– Господьӧй Ыджыдӧй! Аслад ыджыд вынӧн да нюжӧдӧм киӧн Тэ вӧчин енэжсӧ и мусӧ, Тэныд нинӧм абу вермытӧмыс!
На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но Енмыслы ставыс вермана».
Енлы нинӧм вермытӧмыс абу».
– Ме тӧда, мый Тэ ставсӧ верман, Тэнӧ некод оз вермы кутны Аслад шуӧм серти вӧчӧмысь.
Но эм-ӧ мыйкӧ Господьлы вермытӧмыс? Индӧм кадӧ во мысти Ме бара вола тэ ордӧ. Сэки Сарраыдлӧн лоас пи».
Господь Саваоф тадзи висьталӧ: коляс войтырлы талун сьӧкыд эскыны, мый тадзи вермас лоны, но Меным абу сьӧкыд тайӧс вӧчны, – висьталӧ Господь Саваоф.
Тайӧс кылысьяс юалісны: «Коді нӧ вермас мездмынысӧ?»
