39 Ті гӧгӧрвоанныд тайӧс: керка кутысь кӧ тӧдіс гусясьысьлысь локтан кадсӧ, сэки эськӧ эз узь да эз лэдз керкаас.
Господьлӧн луныс воас виччысьтӧг, войся гусясьысь моз. Сэки енэжыс ыджыд шыӧн бырас, став ентыкӧлаыс ыпъялана биысь пазалас, а муыс да ставыс, мый сэні эм, сотчас.
Эн вунӧд сійӧ, мый кывлін да сибӧдін. Видз сійӧс сьӧлӧмад да бергӧдчы мыжъяссьыд! Он кӧ садьмӧдчы, локта тэ дінӧ гусясьысь моз тӧдлытӧг. Тэ весиг он тӧдлы, кутшӧм кадӧ локта тэ дінӧ.
«Со, Ме локта гусясьысь моз. Шуда сійӧ, коді оз узь, но видзӧ ассьыс паськӧмсӧ, медым эз коль пасьтӧг да некод эз янӧд сійӧс».
«Энӧ чӧжӧй аслыныд озырлун му вылын. Тані сійӧс воз да сім сёйӧ, гусясьысь пырӧ да нуӧ сійӧс.
Лоӧй дасьӧсь, ӧд онӧ тӧдӧй Господьныдлысь локтан кадсӧ.