12 Сійӧ кадас Вежа Лов туйдӧдас тіянӧс, мый колӧ шунысӧ».
Ме сета тіянлы мывкыдлун сёрнитны. Мыжалысьяс оз вермыны паныд сувтны тіянлы да налы оз сюр воча кывйыс.
Сэки онӧ ті кутӧй сёрнитны, но Ен Батьныдлӧн Лолыс сёрнитас тіян пыр.
Сэки Петыр, коді вӧлі тырӧма Вежа Лолӧн, шуис налы: «Войтырлӧн юралысьяс да юрнуӧдысьяс!
Степан сёрнитіс ыджыд мывкыдлунӧн да Лов вынӧн, та вӧсна эз вермыны венны сійӧс.
Господь вочавидзис Мӧисейлы: «Коді вӧчис мортлысь вомсӧ? Коді вӧчӧ мортӧс кывтӧмӧн либӧ пельтӧмӧн, синмаӧн либӧ синтӧмӧн? Ог-ӧ Ме, Господь [Ен]?
Вежа Лолӧн тырӧм Степан видзӧдліс енэжӧ. Сійӧ аддзис Енлысь дзирдлунсӧ да Ен веськыдладорын сулалысь Исусӧс.
Мун, Ме лоа тэкӧд. Ме сета тэныд, мый шуны».
Кор тіянӧс нуӧдасны ёрдӧ, энӧ майшасьӧй, кыдзи да мый шуны, ӧд сійӧ кадас тіянлы лоӧ сетӧма, мый висьтавнысӧ.
Йӧз чукӧрысь ӧти морт шуис Исуслы: «Велӧдысь, шу вокӧйлы, мед бать-мамсянь кольӧм овмӧссӧ юкас мекӧд».