31 Тэ менӧ йӧткыштан няйт гуранӧ, мый весиг паськӧмӧй зывӧктас менӧ.
Ми ставным пежӧсь, миян веськыдлунным няйтчӧм паськӧм кодь, ми ставным косьмӧм коръяс кодьӧсь, миян мыжъясным тӧвныр моз нӧбӧдӧны миянӧс.
Асланыс везйысь найӧ оз вермыны вурны паськӧм, киӧн вӧчӧмторъясӧн оз вермыны вевттьыны вир-яйнысӧ. Найӧ вӧчӧны лёксӧ, налӧн киныс виӧ-дойдалӧ.
Аслад вомыд тэнӧ мыждӧ, а ог ме, аслад кывйыд тэныд паныд висьталӧ.
Ме мыжтӧм, но менӧ мыждас менам кывйӧй, ме абу мыжа, но Енмыс шуас менӧ мыжаӧн.
Весиг кӧ лымваӧн мысся, кунваӧн киӧс мыськала,
Енмыс абу морт, абу ме кодь, медым ме Сылы мыйкӧ воча шуи, сувті Сыкӧд ёрд водзӧ.
Тэ шуин: «Мый бурыс меным, ме кӧ ӧтдортча мыжсьыс?»
Ме лыйла тэнӧ пежторъясӧн, зывӧкта тэнӧ да янӧда йӧз водзын.
Тэ вевттян менсьым став лёк вӧчӧмӧс, дзебан менсьым мыжӧс.
Дерт, тэ верман мыссьыны кунваӧн, ёна ниртны асьтӧ майтӧгӧн, но тэнад мыжъясыд кольӧны Ме водзын, – висьталӧ Господь Ыджыдыс.