3 Кутшӧма жӧ тэ туйдӧдін мывкыдтӧмӧс, тырвыйӧ гӧгӧрвоӧдін ставсӧ!
ме ӧд ланьтлытӧг висьтавлі тіянлы Енлысь став кӧсйӧмсӧ.
Йӧз водзын да тіян гортъясын велӧдігӧн ме висьталі тіянлы став коланасӧ.
– Коді тэ сэтшӧмыс, мый Менсьым мывкыдлунӧс аслад вежӧртӧм сёрниӧн вевттян?
А шунытӧ кӧ нинӧм, сідзкӧ, кывзы менӧ, ме велӧда тэнӧ мывкыдлунас, а тэ чӧв ов.
Менам кывъясӧй петӧны веськыд сьӧлӧмысь, менам вомӧй висьталӧ збыльсӧ – сійӧ, мый ме тӧда.
Локтӧй ставныд, матыстчӧй, но тіян пӧвстысь ме ог аддзы мывкыдаӧс.
Бурджык тіянлы чӧв овны, бурджык мывкыдаӧн лоны.
Но менам тшӧтш эм вежӧр, ме дзик жӧ тіян кодь. Коді нӧ оз тӧд тайӧс?
Ме ог вермы отсавны аслым, менам нинӧм оз артмы.
– Кутшӧма жӧ тэ отсалін вынтӧмлы, ёнмӧдін сылысь жебмӧм кисӧ!
Кодлы эськӧ тэ тайӧ кывъяссӧ висьталін, кутшӧм ловсянь тэ сёрнитін?
– Збыльысь тай, сӧмын ті йӧзыс, и тіянкӧд тшӧтш мывкыдлуныс кулас!