20 Лы да кучик коли меысь, вом пытшкын сӧмын пинь анъяс колины.
Пӧткӧдӧ тэнсьыд олӧмтӧ бурнас, тэнад томлуныд кутш моз выльмӧ.
Ӧні налӧн чужӧмныс шомысь на сьӧд, найӧс оз тӧдмавны ывлаын. Кучикыс лы бердас ляскысьӧма, кос кырсь кодь лоӧма.
Кучикным лои биа пач кодь, тшыглуныс сотӧ миянӧс.
Сійӧ чашйис менсьым кучикӧс, косявліс вир-яйӧс, жугліс лыясӧс.
Сійӧ прӧститӧ тэнсьыд став мыжтӧ, бурдӧдӧ тэнӧ став висьӧмысь.
Ме чӧв олі, эг шыасьлы, эг сёрнит весиг бурыс йылысь, и менам сьӧлӧмӧй тырис шогӧн.
Кучикӧй сьӧдӧдіс, лыясӧй биа висьӧмысь сотчӧны.
Яйӧй лӧмӧсь-номырӧсь, няйтӧн вевттьысьӧма, кучикӧй потласьӧ-орзьӧ.
”Буссӧ, мый кӧласис коканым тіян карын, ми бӧр пыркӧдам тіянлы. Тӧдӧй, мый Енлӧн Юралӧмыс матын”.
Тэ вевттин менсьым кучикӧс чукыръясӧн, тадзи петкӧдлін, мый ме мыжа. Менам омӧльтчӧмӧй кыпӧдчӧ меным паныд да мыжалӧ менӧ.
Господь веськыда вӧчӧ, Сійӧ дорйӧ дзескӧдӧмаясӧс.