17 Тэ вевттян менсьым став лёк вӧчӧмӧс, дзебан менсьым мыжӧс.
Со мый Ме ордын дзебӧма, Менам йӧртӧдъясӧ пуктӧма,
Ефремлысь лёк вӧчӧмсӧ гартыштӧма ёкмыльӧ, сылысь мыжсӧ видзӧны, оз вунӧдны.
Тэ шуан, Енмыс пӧ мыждас лёк вӧчысьлысь ныв-писӧ. Но Енмыс мед мыждас лёк вӧчысьӧс асьсӧ, медым сійӧ та пыр велӧдчас.
Вӧрӧглӧн виноград пуыс Содомысь, Гомора му вылын быдмӧма. Налӧн виноград тусьыс ядӧн тырӧма, налӧн розйыс курыд,
Но кыдзи керӧсъяс потласьӧны да киссьӧны, изкырта вешйӧ места вывсьыс,
«Ме сӧстӧм, лёксӧ эг вӧчлы, ме абу мыжа, и мыжсӧ эг вӧчлы.
Дерт, тэ верман мыссьыны кунваӧн, ёна ниртны асьтӧ майтӧгӧн, но тэнад мыжъясыд кольӧны Ме водзын, – висьталӧ Господь Ыджыдыс.
Ме гижи видз-му ньӧбӧм йылысь кабала да тупки сійӧс сёйысь вӧчӧм печатьӧн. Мекӧд вӧліны аддзылысь-висьталысьяс, кодъяс дырйи вески вылын веситі эзысьсӧ.
Ме мыжтӧм, но менӧ мыждас менам кывйӧй, ме абу мыжа, но Енмыс шуас менӧ мыжаӧн.
Тэ менӧ йӧткыштан няйт гуранӧ, мый весиг паськӧмӧй зывӧктас менӧ.