17 Тэ выльысь вайӧдан мыжалысьясӧс, ёнджыка на скӧралан ме вылӧ, шог бӧрся шог ыстан меным.
Тэ вевттин менсьым кучикӧс чукыръясӧн, тадзи петкӧдлін, мый ме мыжа. Менам омӧльтчӧмӧй кыпӧдчӧ меным паныд да мыжалӧ менӧ.
Татысь мунігӧн менам ставыс вӧлі, а ӧні, кор Господь менӧ бӧр вайӧдіс, менам нинӧм абу. Мыйла менӧ шуны Ноеминьнас, ӧд Господь сетіс меным сьӧкыдавнысӧ, Ставсӧвермысь мӧдӧдіс меным шогсӧ?»
Сійӧ кадас Ме би ӧзтӧмӧн кытшовта Ерусалим, корся да мыжда найӧс, кодъяс дундӧмаӧсь вина-сурысь, кодъяс мӧвпалӧны: «Бурсӧ ни лёксӧ оз вӧч миянлы Господь».
Том кадсяньыс Моав оліс лӧня, вина моз сулаліс аслас дозйын, дозйысь дозйӧ сійӧс эз кисьтлыны, пленӧ эз нуӧдлыны. Та вӧсна сылӧн кӧрыс эз вежсьыв, сысянь ӧвтіс пыр ӧтмоза.
Мортлӧн олӧмыс му вылын – сьӧкыда уджалӧм, сылӧн олан лунъясыс – медалӧм мортлӧн кодьӧсь.
Мыйла Тэ дзебан Ассьыд чужӧмтӧ меысь, лыддян менӧ Аслад вӧрӧгӧн,