1 Меным зывӧк аслам олӧмӧй, норасьӧмӧс ас пытшкам ог кут, ме кута сёрнитны, ӧд дзескыд менам ловлы.
Ӧні ме ог кут чӧв овны. Ме кута сёрнитны, ӧд дзескыд менам ловлы, кута норасьны, ӧд курыд шог меным.
ачыс муніс овтӧминӧ лунтыр мунан ылнаӧ да пуксис пу улӧ. Сэні пондіс кевмыны аслыс кулӧм: «Тырмас, Господьӧй, меным овнысӧ. Босьт менсьым лолӧс, ме ӧд абу бурджык аслам батьяс дорысь».
Татшӧм олӧм дорысь бурджык лоӧ, виан кӧ менӧ. Ло бур сьӧлӧма да ви менӧ, медым помасяс менам шогӧй!»
А кор петіс шонді, Ен ыстіс чизыр асыв тӧв. Шонді пӧжис Ионалысь юрсӧ. Сійӧ дзикӧдз лёшмуніс да виччысис кулӧм. Иона шуаліс: «Бурджык меным кувны олӧм дорысь».
Ме абу мыжа, но меным ставыс веськодь, меным мустӧм аслам олӧмӧй.
Тшыгъялігад мездас тэнӧ кулӧмысь, тышын – шыпуртысь.
Та вӧсна, Господьӧй, босьт менсьым лолӧс – бурджык меным кувны олӧм дорысь».
Курыд шогыс бергӧдчис меным бур вылӧ, Тэ мездін менӧ кулӧмысь, став менсьым мыжъясӧс Тэ шыбитін Аслад мышку сайӧ.
Мый меным шунысӧ? Господь мый шуис меным, сійӧс и вӧчис. Курыда шогсьӧмӧн ме колляла ассьым олан воясӧс.
Ме кӧ збыльысь мыж вӧчи, менам мыжӧй ас вылам кольӧ.
Тэ кӧ эськӧ кулӧмаяслӧн оланінын сайӧдін менӧ, дзебин менӧ, кытчӧдз скӧралӧмсьыд он лӧнь, индін меным кад, а сэсся ме йылысь бара казьтыштін!
Зывӧк лои меным олӧмыс, менам нэмӧй дженьыд. Эновт менӧ! Менам олан лунъясӧй тӧвру пӧльыштӧм кодьӧсь.
Ті лӧсьӧдланныд, медым мыжавны, а сьӧкыдалысьлӧн кывъясыс тіянлы тӧвру кодьӧсь.