34 Со мый Ме ордын дзебӧма, Менам йӧртӧдъясӧ пуктӧма,
Ефремлысь лёк вӧчӧмсӧ гартыштӧма ёкмыльӧ, сылысь мыжсӧ видзӧны, оз вунӧдны.
Тэ вевттян менсьым став лёк вӧчӧмӧс, дзебан менсьым мыжӧс.
Но чорыд сьӧлӧмыд вӧсна тэ он кӧсйы бергӧдчыны мыжъяссьыд, тадзи ас вылад чукӧртан Енлысь скӧрлунсӧ. Сійӧ киссяс тэ вылӧ Скӧралан лунӧ Енмыслӧн веськыда мыждігӧн.
Дерт, тэ верман мыссьыны кунваӧн, ёна ниртны асьтӧ майтӧгӧн, но тэнад мыжъясыд кольӧны Ме водзын, – висьталӧ Господь Ыджыдыс.
Та вӧсна Господь локтӧдз, кадысь водз, некодӧс энӧ мыждӧй. Сійӧ югдӧдас пемыдас дзебӧмасӧ да восьтас мортлысь мӧвпъяссӧ. Сэки быдӧнлы вичмас Енсянь ошкӧмыс.
винаыс – змей яд, кулан зелля.
Ме гижи видз-му ньӧбӧм йылысь кабала да тупки сійӧс сёйысь вӧчӧм печатьӧн. Мекӧд вӧліны аддзылысь-висьталысьяс, кодъяс дырйи вески вылын веситі эзысьсӧ.
«Эз-ӧ тіянӧс шогыс су сы вӧсна, мый ті, тіян батьясныд, ӧксыясныд, юралысьясныд да став войтырыс вайинныд висьяс иудаса каръясын да ерусалимса уличьяс вылын? Господь тӧдӧ, мый ті вӧчинныд, и оз вунӧд.
Дӧзмӧмӧн, скӧралӧмӧн да ыджыд лӧглунӧн Господь нетшыштіс найӧс асланыс муысь да шыбитіс мӧд муӧ, кӧні найӧ ӧні на олӧны”.
