13 Сы моз тшӧтш вӧчисны мукӧд иудейяс, весиг Варнава вӧлі ылалӧма на моз.
Видзчысьӧй, мед некод оз ылӧдлы тіянӧс, ӧд «лёк оласногаяс тшыкӧдӧны бур оласногаӧс».
Сідзкӧ, миянлы оз нин ков ылавны кагаяс моз быдпӧлӧс тӧвйыв велӧдӧмӧ. Ӧд татшӧм велӧдӧмыс петӧ наян да ылӧдчысь йӧзсянь.
Энӧ лэдзӧй кежӧдны асьнытӧ быдпӧлӧс ылӧгвелӧдӧмас. Бурджык, ті кӧ ёнмӧданныд сьӧлӧмнытӧ Енлӧн буралӧмӧн, а онӧ сёян-юан йылысь велӧдӧмӧн. Ӧд татшӧм велӧдӧмыс сы серти олысьяслы нинӧм бурсӧ оз сет.
Дерт, ті верманныд сёйны ставсӧ, но видзчысьӧй, медым энӧ лоӧй крукӧдӧн жеб эскысьяслы.
Тіянлы нинӧмӧн ошйысьнысӧ! Ті ӧмӧй онӧ тӧдӧй, мый этшаник няньшом шоммӧдӧ дзоньнас кӧтассӧ.
Иосей, Кипрын чужлӧм левит, кодӧс апостолъяс шуисны Варнава нимӧн, мый лоӧ ”бурӧдысь”,
Кулӧм гутъяс дукӧсьтӧны чӧскыда ӧвтысь мавтас, вежӧртӧмлуныс чышкыштӧ мывкыдлунсӧ да нималӧмсӧ.
Дас нёль во мысти Варнавакӧд ме бара ветлі Ерусалимӧ, аскӧд тшӧтш босьті Титӧс.
Кор ті вӧлінныд ентӧдтӧмъясӧн на, тіянӧс ёна кыскис сёрниттӧм идолъяс дінӧ. Ті асьныд тӧданныд та йылысь.
Му вылас абу веськыда олысьыс, коді эськӧ мыжсӧ эз вӧчлы, а сӧмын бурсӧ.
но юаліс: «Тэ-ӧ менам Исав пиӧй?» Яков вочавидзис: «Ме».
Мыйла шызьӧдӧ тэнӧ сьӧлӧмыд, мыйла скӧрпырысь видзӧдан?
Ортсысяньныд, видзӧдны кӧ, веськыда олысьяс кодьӧсь, а пытшкӧсныд пӧръясьӧмӧн да лёк вӧчӧмӧн тырӧма.
Яков, Петыр да Иоан, кодъясӧс лыддисны зумыд сюръяясӧн, гӧгӧрвоисны, мый Енмыс буралӧмнас корӧма менӧ. Сэки миянлы Варнавакӧд найӧ кинысӧ сетісны, медым вӧчны ӧтувъя удж. Сёрнитчим, мый найӧ мунасны иудейяс дінӧ, ми – мукӧд войтыръяс дінӧ.
Ме кута кесъявны тэныд, ӧд тэ менам ёртлӧн пи. Кыдзи ме кесъялі тэнад батьыдлы, сідзи кута кесъявны и тэныд».