13 Ті, дерт, кывлінныд, мый водзынсӧ ме иудей эскӧм дор вӧлі, ёна вӧтлі Енлысь вичкосӧ да зіли бырӧдны сійӧс.
Савл жӧ зілис бырӧдны эскысьясӧс, ветліс керкаысь керкаӧ да мырдысьӧн йӧрталіс айуловӧс да аньясӧс дзескыдінӧ.
Ӧд на пӧвстын ме медшогмытӧмыс. Ме ог шогмы весиг шусьыны апостолӧн, Енлысь вичкосӧ вӧтлі да.
Ерусалимӧ воӧм бӧрын Савл зілис ӧтувтчыны велӧдчысьяскӧд. Но найӧ ставныс полісны сыысь, эз эскыны, мый сійӧ тшӧтш Господьлӧн велӧдчысь.
Кывзысьяс ёна шензисны: «Эз-ӧ тайӧ мортыс бырӧдав Ерусалимын Исус нимӧ шыасьысьясӧс? Эз-ӧ сійӧ лок татчӧ, медым босьтны найӧс да нуӧдны аркирейяс водзӧ?»
Водзынсӧ ме омӧльті Кристосӧс, вӧтлі-дзескӧді Сылы эскысьясӧс да лёк вӧчи налы. Но Кристос вӧлі бур сьӧлӧма ме дінӧ, ӧд тадзисӧ ме вӧчи гӧгӧрвотӧмла да эскытӧмла.
Ен вӧсна тӧждысьӧмӧй петкӧдчис сыын, мый вӧтлі Енлысь вичкосӧ. Индӧд серти ме вӧлі веськыдӧн да мыжтӧмӧн.
Степанӧс виӧмсӧ Савл лыддис буртор вӧчӧмӧн. Сійӧ лунсяньыс Ерусалимын ёна кутісны вӧтлыны эскысьясӧс. Апостолъясысь кындзи ставныс найӧ разӧдчисны Иудея да Самария пасьтала.
Энӧ лоӧй крукӧдӧн некодлы: ни иудейяслы, ни грекъяслы, ни Енлӧн вичколы.
Миян Господь озыра тыртіс менӧ Аслас буралӧмнас. Исус Кристос пыр меным сетӧма эскӧм да муслун.