12 Олӧма попъяс, левитъяс да рӧдкутысьяс пиысь унаӧн, кодъяс аддзылісны воддза крамсӧ, выль крамлӧн подув вылӧ видзӧдӧмӧн сыркъялӧмӧн бӧрдісны, а мукӧдыс нимкодьнысла гораа горзісны.
– Коді тіян пӧвстысь аддзыліс воддза крамлысь мичлунсӧ? Кутшӧмӧн ті ӧні аддзанныд сійӧс? Абу-ӧ сійӧ тіян син водзын нинӧм кодь?
Весиг найӧ, кодъяс нинӧмӧ пуктісны крам панӧмсӧ, кутасны нимкодясьны, кор Зоровавельлӧн киысь аддзасны изъя кӧв. «Сизим биыс – тайӧ Господьлӧн синъясыс, кодъяс видзӧдӧны став муюгыд бӧрсяыс».
На пӧвстысь медічӧтсяньыс чужас сюрс олысь, медся жебсяньыс чужас вына войтыр. Ме, Господь, тэрмася вӧчны тайӧс ас кадӧ.
Эн пов, Яков-номыр, этша лыда Израиль, Ме отсала тэныд, – висьталӧ Господь, тэнад Мездысь, Израильлӧн вежа Ен. –
Водзынсӧ кӧ тэнад вӧлі этша, бӧрыннас тэнад лоӧ вывті уна.
Войтырыс сэтшӧм гораа горзіс, мый бӧрдӧм шысӧ сьӧкыд вӧлі торйӧдны нимкодясян шыысь. Горзӧмыс кыліс зэв ылӧдз.
Сійӧ лунъясас, сійӧ кадас, – висьталӧ Господь, – локтасны Израиль да Иуда войтыръяс. Найӧ мунасны бӧрдӧмӧн, кутасны корсьны Господьӧс, ассьыныс Енсӧ.
Ошкы, Ерусалим, Господьӧс, ошкы, Сион, ассьыд Ентӧ!