17 – Ме мӧдӧда тіян пӧвстӧ яда змейясӧс, – висьталӧ Господь, – найӧ пондасны чушкыны тіянӧс, и нимкыв лыддьӧмныд оз вермы сувтӧдны найӧс.
Тунавтӧдз кӧ змей чушкас, тунасьысьлы сылӧн сямлуныс оз отсав.
Тшыгъялӧмысь найӧ нюкыртчасны, кулана висьӧм виас найӧс, пӧрӧс висьӧм бырӧдас. Ме ыста на вылӧ ёсь пиня зверъясӧс да яда змейясӧс.
Господь мӧдӧдіс Израиль войтыр вылӧ чушкысь змейясӧс. Налӧн чушкалӧмысь унаӧн кулісны.
Вӧвъяслӧн выныс вӧлі налӧн вомас да бӧжас. Бӧжныс вӧлі змей кодь, и бӧж йылас вӧлі юр. Тайӧ юрнас найӧ чушкисны.
Кармил керӧсӧ кӧ дзебсясны, и сэтысь корся да босьта найӧс. Саридз пыдӧсӧ кӧ дзебсясны Меысь, сэні уялысь змейлы тшӧкта чушкыны найӧс.
Сійӧ лунӧ ті лоанныд морт кодь, коді пышйӧ левысь, но паныдасьӧ ошкӧд, котӧртӧ гортӧдзыс да кутчысьӧ кинас стенмӧ, но сійӧс змей чушкӧ.
– Эн нимкодясь, Филистим му, мый тэнӧ нӧйтан бедьсӧ чегъялӧма. Змей вужсянь петас аспид, сійӧ чужтас лэбалысь змейӧс.
Господьӧй, Ен Саваоф, Тэ Израильлӧн Ен, кыпӧдчы мыждыны войтыръясӧс, эн жалит лёк вӧчысьясӧс.