14 «Воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Ме збыльмӧда Ассьым кӧсйысьӧмӧс, мый шулі Израиль войтырлы да Иуда войтырлы.
– Воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Давид рӧдысь Ме бӧръя да сувтӧда веськыда Олысьӧс. Сійӧ лоӧ ӧксыӧн, пондас юравны мывкыда, мыждыны веськыда, Сійӧ ваяс веськыдлунсӧ тайӧ муас.
Енлӧн став кӧсйысьӧмыс збыльмис Исус Кристос пыр. Та вӧсна Енмӧс ошкӧмӧн ми шуам Сылы Исус Кристос пыр ”Аминь”.
Господь тадзи висьталӧ: сы бӧрти, кор Вавилонын ті оланныд сизимдас во, Ме бурсьӧлӧмтча тіян дінӧ. Ме збыльмӧда тіян йылысь Ассьым бур кывйӧс да бӧр вайӧда тіянӧс асланыд муӧ.
Иуда киын пыр лоӧ юралан беддьыс, сылӧн кок бердын – ыджыдалан беддьыс, кытчӧдз оз лок Бурӧдысь, кодлысь кывзысьӧны войтыръяс.
Сыысь, мый тэ кывзысин Менсьым, тэсянь чужысьяс пыр вуджас бурсиӧмыс быд войтырлы».
Сійӧ лунӧ Ме выльысь сувтӧда Давидлысь киссьӧм керкасӧ. Стен потасъяссӧ Ме дзоньтала, жугласьӧминъяссӧ лӧсьӧда, выльпӧв лэпта сійӧс важ мозыс.
Ме уськӧдчи андел кок дорӧ, медым копыртчывны сылы, но сійӧ шуис меным: «Эн вӧч тайӧс! Копыртчыв Енмыслы! Тэ да тэнад вокъясыд моз Ме кесъяла Енмыслы. Вокъясыд висьтавлӧны Исус йылысь, сёрнитӧны пророкалан Ловсянь».
Пророкъяс пыдісянь тӧдмалісны-туялісны тайӧ мездмӧмсӧ. Найӧ водзвыв висьтавлісны тіянлы дасьтӧм буралӧм йылысь.
Енмыс дасьтӧма миянлы ёна бурджыктор, та вӧсна найӧ сӧмын миянкӧд ӧтвыв воасны тыр-бурас.
Висьтала тіянлы: уна пророк да ӧксы кӧсйисны аддзывны, мый ті аддзанныд, но эз аддзывны. Кӧсйисны кывны, мый ті кыланныд, но эз кывлыны».
Ме ыста Ассьым юӧртысьӧс, сійӧ Меным туй дасьтас. Виччысьтӧг локтас Аслас крамӧ Господь, кодӧс ті корсянныд, локтас йитӧд йылысь юӧртысь, кодӧс ті виччысянныд. Со, Сійӧ локтӧ нин, – висьталӧ Господь Саваоф. –
Виплием-Епрафа, тэ Иуда рӧдысь медічӧтыс! Но Виплием карысь петас Меным Сійӧ, коді лоӧ Израильын Юралысьӧн. Сылӧн петӧм-чужӧмыс важысянь на, нэмъяс пуксьытӧдз.
Тӧд да гӧгӧрво, мый сійӧ кадсяньыс, кор петас тшӧктӧм выльысь сувтӧдны Ерусалим кар, да сійӧ кадӧдзыс, кор локтас мавтыштӧм Ӧксы, коляс сизимысь сизим во да квайтымын кыкысь сизим во. Сьӧкыд кадӧ Ерусалим карсӧ лоӧ выльысь кыпӧдӧма, изэрдъяссӧ да стенъяссӧ лоӧ выльысь вӧчӧма.
Но Господь Ачыс петкӧдлас тіянлы пас: со, ныв сьӧктас, сэсся пи чужтас, Эммануил ним Сылы пуктас.
«Воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Израиль да Иуда муын Ме рӧдмӧда йӧзӧс да пемӧсъясӧс.
Тайӧ юралӧмас ыджыдалысь ӧксыяс дырйи енэжвывса Ен сувтӧдас сэтшӧм юралӧм, кодӧс оз ло бырӧдӧма и оз ло сетӧма мукӧд войтырлы. Тайӧ юралӧмыс жугӧдас да бырӧдас став воддза юралӧмсӧ, а ачыс лоӧ зумыд нэмъяс чӧж.
Господь тадзи висьталӧ: Тайӧ войтырыслы Ме мӧдӧді уна лёксӧ, но тадзи жӧ Ме мӧдӧда налы бурсӧ, мый Ме кӧсйыси налы.
Мувывса став войтыръяс водзын тайӧ карыс ваяс Меным нимкодьлун, ошкӧм да нималӧм. Кор войтыръяс кыласны бурыс да лӧньлуныс йылысь, мый Ме сета тайӧ карас олысьяслы, найӧс полӧм-дзӧрӧм босьтас.