14 А ме, со, тіян киын. Вӧчӧй мекӧд сійӧ, мый тіян серти бур да веськыд.
Ӧні ми тэнад киынӧсь. Вӧч миянкӧд сійӧ, мый чайтан бурӧн да веськыдӧн».
Седекей ӧксы шуис: «Сійӧ тіян киын, ме нинӧм ог вермы вӧчны тіянлы паныд».
А шуас кӧ, тэ пӧ Меным абу шогмана, ме дась – мед вӧчас мекӧд, мый кӧсйӧ.
Шадрак, Мешак да Аведнего вочавидзисны Навукодоносор ӧксылы: «Миянлы абу колана вочавидзны тэныд.
Сӧмын тӧдӧй, ті кӧ вианныд менӧ, сэки тіянлы, тайӧ карыслы да карас олысьяслы ковмас кывкутны мыжтӧм мортлӧн вирысь. Тіян дінӧ менӧ збыльысь мӧдӧдіс Господь, медым ме юӧрті став тайӧ кывъяссӧ».
Йоас ӧксы вунӧдіс Закарлӧн Иодай батьыслысь сылы бур вӧчӧм йылысь да виис Иодайлысь писӧ. Кулігас Закар шуис: «Господь аддзӧ тайӧс, Сійӧ мед водзӧс перъяс!»
Ӧксы шуис Аманлы: «Эзысьтӧ коль аслыд, а тайӧ войтырыскӧд вӧч, мый кӧсъян».