20 Ме сувтӧда тэнӧ тайӧ войтырыслы паныд, и тэ лоан зумыд ыргӧн стенмӧн. Найӧ кыпӧдчасны тэныд паныд, но тэнӧ оз вермыны, ӧд Ме тэкӧд, Ме мезда тэнӧ да видза тэнӧ, – висьталӧ Господь. –
Вӧча тэнӧ алмаз кодьӧн, изйысь на чорыдӧн. Эн шӧйӧвош, эн пов наысь, тайӧ асныра войтырсьыс».
Эн пов некодысь, ӧд Ме тэкӧд, Ме доръя тэнӧ, – висьталӧ Господь.
Эн пов, Ме тэкӧд, эн майшась, Ме – тэнад Енмыд. Ме ёнмӧда тэнӧ, отсала тэныд да кутышта тэнӧ Аслам веськыд киӧн.
Сьылӧй Енлы, сьылӧй! Сьылӧй миян Ӧксылы, сьылӧй!
Господь Исус Кристос тэкӧд. Енлӧн буралӧмыс тіянкӧд. Аминь.
– Ме бӧрйи тэнӧ, Еремей, сувтӧді тэнӧ башня пыдди Аслам войтыр пӧвстӧ, пукті тэнӧ туявны налысь туйсӧ.
Но Господь Ачыс петкӧдлас тіянлы пас: со, ныв сьӧктас, сэсся пи чужтас, Эммануил ним Сылы пуктас.
– Курыд шог меным! Мамӧй, мыйла тэ чужтін менӧ, татшӧм мортсӧ, коді вензьӧ-пинясьӧ став йӧзыскӧд? Ме некодлы эг удждывлы, некодлысь эг водзӧсавлы, но ставныс ёрӧны менӧ.
– Господьӧй, Тэ тӧдан ставсӧ! Эн вунӧд менӧ, отсав меным, водзӧс перйы менӧ дзескӧдысьяслысь. Он кӧ ӧдйӧджык водзӧс перйы, найӧ виасны менӧ. Тэ тӧдан, мый Тэ вӧсна найӧ лёкӧдӧны менӧ.
Еремей оліс ӧксы керка видзысьяслӧн йӧрын сійӧ лунӧдзыс, кор калдеяса тышкайӧз босьтісны Ерусалим кар.
Навузарданлы, ӧксыӧс видзысьяслӧн юралысьлы, вавилонса Навукодоносор ӧксы Еремей йылысь шуис:
Ӧні ті поланныд вавилонса ӧксыысь. Энӧ полӧй сыысь, – висьталӧ Господь, – ӧд Ме тіянкӧд. Ме видза тіянӧс, мезда тіянӧс сылӧн киысь.
Миян Енным, кодлы ми кесъялам, вермас мездыны миянӧс ыпъялысь пачысь. Сійӧ мездас миянӧс и тэнад киысь, ӧксыӧй.
Ме вӧча тэнӧ на кодь зумыдӧн да чорыдӧн.