20 А Господь – Аслас вежа крамын. Став муюгыдыс мед ланьтас Сы водзын!
Господь водзын мед ланьтас быд морт, ӧд Господь петӧ Аслас вежа оланінысь.
Ланьтӧй ставныд Господь Ыджыдыс водзын! Ӧд Господьлӧн луныс матын, Сійӧ дасьтӧма начкӧм вылӧ вись, вежӧдӧма корӧмаясӧс.
Войтыръяслӧн юралысьяс чукӧртчӧны Ен войтыр дінӧ, тайӧ войтырыс кесъялӧ Ӧвраамлӧн Енлы. Мувывса став веськӧдлысьыс Енмыслӧн, Сійӧ юралӧ-ыджыдалӧ на вылын.
Но Господь бырӧдас ылӧдчысьясӧс, найӧс, кодъяс ошйысьӧны,
Озей ӧксылӧн кулан воӧ ме аддзылі Господьӧс. Сійӧ пукаліс выліинын сулалысь джуджыд юралан пуклӧсын. Сылӧн паськӧм пӧлаыс вевттис ставнас крам пытшкӧссӧ.
Му пыдӧсӧдзыс уси, керӧсъяслӧн подулӧдзыс. Мулӧн дзиръяыс пӧдласис ме бӧрся пыр кежлӧ. Но Тэ, Господьӧй, менам Енмӧй, ловйӧн лэптін менӧ пемыд гуысь.
– Кывзӧй, войтыръяс! Кывзы, му! Кывзӧй, сэні олысьяс! Господь Ыджыдыс ставсӧ аддзӧ – Сійӧ локтас Аслас вежа крамысь да мыжалас тіянӧс.
Мыйӧн ме мынтыся Господьлы став бурсьыс, мый Сійӧ вӧчис меным?
Господь тадзи висьталӧ: – Енэжыс – Менам юралан пуклӧсӧй, муыс – Менам кок улӧй. Кутшӧм керка ті вӧчанныд Меным? Кӧні лоӧ Меным шойччаніныс?
Со, гора шы кылӧ карысь, шыыс петӧ крамысь, кылӧ Господьлӧн гӧлӧс шыыс, Сійӧ мыждӧ паныд сувтысьясӧс.
Пыдӧстӧминӧ, саридзлӧн джуджыд ваӧ, Тэ шыбитін менӧ. Визулыс новлӧдліс менӧ, Тэнад гыясыд мунісны ме вывті.
– Чӧв олӧй, кывзӧй Менӧ, саридз дорын олысьяс! Войтыръяс мед бара на ёнмӧдчасны, найӧ мед матыстчасны да шуасны: «Чукӧртчамӧй ёрд водзӧ».
Аввакум пророклӧн кевмысьӧм, бӧрдан сьыланкыв.
Коді висьталас Сылы менсьым кывъясӧс? Воас-ӧ Сыӧдз мортлӧн шуӧмыс?