13 Кор веськӧдлысьяс да юрнуӧдысьяс аддзисны Петыр да Иоанлысь повтӧмлунсӧ да казялісны, мый найӧ велӧдчытӧм йӧз, ёна шензисны. Гӧгӧрвоисны, мый найӧ вӧлӧмаӧсь Исускӧд.
Но Енмыс бӧрйис тайӧ муюгыдсьыс мывкыдтӧмсӧ, медым янӧдны мывкыдасӧ, бӧрйис жебсӧ, медым янӧдны вынасӧ,
Иудейяслӧн веськӧдлысьяс шензисны: «Кытысь Сійӧ велӧдчытӧгыс тӧдӧ Гижӧдъяссӧ?»
Сэки Исус шуис: «Ошка Тэнӧ, Батьӧй, енэжыс да муыс вылын Ыджыдалысьӧс! Тэ дзебин тайӧс сюсь вежӧраясысь да восьтін кага коддьӧмлы.
Бӧрынджык сэні сулалысьяс матыстчисны да шуисны Петырлы: «Тэ дзик на пиысь, сёрниыд налӧн кодь».
Но йӧзыс оз тӧдны Индӧдсӧ, найӧс ставнысӧ ёрӧма».
Петырӧс Иоанкӧд мӧдӧдіг Исус шуис налы: «Мунӧй, лӧсьӧдӧй миянлы ыджыдлунся сёян».
сэсся вешйис дзиръя дорӧ. Петырӧс казяліс мӧд ань да шуис сэні сулалысьяслы: «Тайӧ мортыс Назаретса Исускӧд вӧлі».
Мамсӧ да сыкӧд сулалысь муса велӧдчысьсӧ аддзигӧн Исус шуис мамыслы: «Аньӧй, тайӧ тэнад пиыд».
Но Петыр да Иоанкӧд сулалысь бурдӧм морт вылӧ видзӧдігӧн нинӧм паныд шуны эз вермыны.
Петыр да Иоан воча шуисны налы: «Мӧвпыштлӧй асьныд, бур-ӧ тайӧ Ен водзын, ми кӧ Енмӧс дорысь ёнджыка кутам кывзыны тіянӧс.
Ӧні, Господьӧй, видзӧдлы налӧн повзьӧдлӧм вылӧ, отсав Аслад кесйӧгъяслы повтӧг висьтавны Тэнсьыд кывтӧ.
Кевмысьӧм бӧрас чукӧртчанінын муыс вӧрзис. Ставныс тырисны Вежа Лолӧн да повтӧг пондісны висьтавны Енлысь кывсӧ.
Сэки Варнава отсаліс Савллы, вайӧдіс сійӧс апостолъяс дінӧ да висьталіс налы, мый Савл аддзылӧма Господьӧс, да Господь сёрнитӧма сыкӧд. Нӧшта висьталіс, кыдзи Савл Дамаскын повтӧг юӧртӧма Исус йылысь.
Та бӧрти Савл оліс да ветлӧдліс накӧд Ерусалимын да повтӧг висьтавліс Господь Исус йылысь.
сэки сылӧн гуся мӧвпъясыс воссясны. Тайӧ мортыс копыртчас Ен водзӧ да шуас: «Енмыс збыльысь тіянкӧд!»
Та вылӧ лача кутӧмӧн ми сёрнитам повтӧг.