22 Павел сувтіс Ареопаг шӧрӧ да шуис: «Афинса войтыр! Став сертиыс ме аддза, мый ті ёна юрбитысь йӧз.
Найӧ вензисны асланыс эскӧм кузя да кутшӧмкӧ кувлӧм Исус понда. Но Павеллӧн висьталӧм серти, Сійӧ ловъя.
Йӧзсӧ ӧлӧдӧм бӧрын карса кывкутысь шыасис: «Ефесса войтыр! Ставныс тӧдӧны, мый Ефес карным видзӧ-дӧзьӧритӧ ыджыд Артемида енлысь крамсӧ да енэжсянь усьӧм сылысь изсерпассӧ.
Павел виччысис вокъясӧс Афинын. Тайӧ карыс вӧлі тырӧма идолъясӧн. Кор Павел аддзис тайӧс, сійӧ ловнас пузис.
Юясыс косьмасны, ваыс бырас, ӧд Вавилон – идолъяслӧн му. Идолъяс вӧсна сэні олысьяс вежӧрнысӧ воштӧмаӧсь.
Вокъяс колльӧдісны Павелӧс Афинӧдз да бӧр бергӧдчисны. Павел корис найӧс висьтавны, мед Сила да Тимофей кыдз позьӧ ӧдйӧджык локтасны сы дінӧ.
Сэки босьтісны да вайӧдісны Павелӧс Ареопагӧ. Сэні пондісны юасьны: «Вермам-ӧ ми тӧдны, мыйсяма выль велӧдӧм тэ висьталан?
Кодсюрӧ эскисны да ӧтувтчисны Павелкӧд. Тайӧ вӧліны Ареопагысь Дионисий, Дамарь нима ань да мукӧд.