17 Петыр шӧйӧвошӧмӧн мӧвпаліс, мый эськӧ лоӧ тайӧ аддзывлӧмторйыс. Сійӧ кадас Корнилийӧн мӧдӧдӧмаяс Симонлысь керкасӧ аддзӧм бӧрын сувтісны потшӧс дорас
Найӧ кӧсйисны тӧдмавны, кутшӧм кад вылӧ да мый вылӧ индіс на пытшкын олысь Кристослӧн Лолыс, кор Сійӧ водзвыв висьтавліс Кристослӧн сьӧкыдалӧмыс да Сійӧс виччысяна дзирдлуныс йылысь.
Та кузя ме эг вермы некодарӧ нинӧм шуны. Та вӧсна юалі Павеллысь, оз-ӧ сійӧ кӧсйы мунны Ерусалимӧ, медым сэні сувтны ёрд водзӧ.
Куим час лунын сійӧ вемӧсӧн аддзыліс Енлысь анделӧс, коді пырис сы дінӧ да шыасис: «Корнилий!»
Петыр дыркодь на оліс Иоппияын кучик вӧчысь Симон ордын.
Тайӧс кылӧмысь крам видзысьяслӧн веськӧдлысь да аркирейяс шай-паймунісны, кыдзи пӧ тайӧ вермис лоны.
Ставныс шензисны да шӧйӧвошӧмӧн ӧта-мӧдныслысь юасисны: «Мый нӧ тайӧ?»
Налысь кокнысӧ мыськалӧм бӧрын Исус пасьтасис да бара пуксис сёйны. Сійӧ шуис велӧдчысьясыслы: «Гӧгӧрвоанныд-ӧ, мый Ме ӧні вӧчи?
Дамаскын оліс Ананий, Господьлӧн велӧдчысь. Господь петкӧдчис сылы да шуис: «Ананий!» Сійӧ вочавидзис: «Тані ме, Господьӧй».