15 Ме бырӧда тӧвся и гожся керкаяс, слӧн лыӧн мичмӧдӧм керкаяс киссясны. Уна керка жмуткысяс, – висьталӧ Господь.
Сэки ӧксы оліс аслас тӧвся керкаын, ӧд вӧлі ӧкмысӧд тӧлысь нин, и вӧлі кӧдзыд. Ӧксы водзын нажӧгын ломтысис би.
Ахав ӧксыалӧм дырйи мукӧд лоӧмторъяс йылысь, сылӧн уджъясыс йылысь, слӧн лыысь вӧчӧм керка йылысь да лэптӧм каръясыс йылысь гижӧма израильса ӧксыяслӧн каднебӧгӧ.
Эглон пукаліс аслас торъя жырйын, кытчӧ ветлывліс ыркӧдчыны. Эхуд матыстчис сы дінӧ да шуис: «[Ӧксыӧй,] менам эм тэныд Енсянь кыв». Эглон чеччис пуклӧссьыс [да сувтіс Эхуд водзӧ].
Ӧд Господь тшӧктас пазӧдны ыджыд керкаяс, дзикӧдз жуглыны ичӧт керкаяс.
Ме кывлі, кыдзи Господь Саваоф шуис: – Керкаыс уна, но найӧ лоӧны кушӧсь, мича да ыджыд керкаясыс колясны олысьястӧг.
Та вӧсна Господь Ыджыдыс тадзи висьталӧ: – Мутӧ кытшалас вӧрӧг, вӧчас тэнӧ вынтӧмӧн, куштас ыджыд керкаястӧ.
Господь Саваоф миянкӧд, Яковлӧн Енмыс – миянӧс Дорйысьыс.
Та понда Иудаӧс Ме биӧн сота, Ерусалим изкарӧс би ньылыштас.
Ті дзескӧданныд гӧльясӧс, босьтанныд налысь няньсӧ. Та вӧсна лоас тадзи: ті лэптанныд керкаяс кералӧм ыджыд изъясысь, но сэтчӧ онӧ овмӧдчӧй, ті пуктанныд бур виноград йӧръяс, но сэтчӧс вотӧсысь пычкӧм винасӧ онӧ юӧй.
Эдом войтыр кӧ шуас, миянлысь каръяснымӧс пӧ жугӧдӧма-пазӧдӧма, но ми пӧ выльысь лэптам найӧс, Господь Саваоф сэки воча шуас: – Мед найӧ выльысь лэптасны, а Ме жугӧда. Налысь мусӧ нимтасны пеж муӧн, найӧс шуасны войтырӧн, кодӧс Господь ёрӧма пыр кежлӧ.