14 Кузнеч Ӧльӧксан вӧчис меным уна лёксӧ. Господь Ачыс мед перъяс сылысь водзӧссӧ ставсьыс.
Татшӧмӧсь Именей Ӧльӧксанкӧд. Найӧс ме сеті сӧтана киӧ, медым дугдісны омӧльтны Енсӧ.
Енмыс веськыда вӧчӧ: тіянӧс дзескӧдысьяслы Сійӧ мынтысьӧ дзескӧдӧмӧн.
Господьлӧн гӧлӧс шыыс вына, Господьлӧн гӧлӧс шыыс ён.
Видзӧдлы, батьӧй, менам киын тэнад паськӧм дорышыд. Ме вундішті тэнсьыд паськӧмтӧ, но асьтӧ тэнӧ эг ви. Тӧд, ме ог кӧсйы тэныд лёксӧ и ог мун тэныд паныд. Ме абу мыжа тэ водзын, но тэ кӧсъян вины менӧ.
Мынтысьӧй сылы сійӧн жӧ, мыйӧн ачыс мынтысис тіянлы. Кык пӧвстӧн мынтысьӧй сылӧн уджъяссьыс. Чашаас, кытысь сійӧ юкталіс тіянӧс, дасьтӧй сылы винасӧ кык пӧв курыдджыкӧс на.
Мусаяс, энӧ перйӧй водзӧс ас вӧснаныд, сетӧй тайӧс вӧчны Енлӧн скӧрлунлы. Ӧд гижӧма: «Ме водзӧс перъя, Ме мынтыся, – висьталӧ Господь. –
– Господьӧй, Тэ тӧдан ставсӧ! Эн вунӧд менӧ, отсав меным, водзӧс перйы менӧ дзескӧдысьяслысь. Он кӧ ӧдйӧджык водзӧс перйы, найӧ виасны менӧ. Тэ тӧдан, мый Тэ вӧсна найӧ лёкӧдӧны менӧ.
Но ӧксы кутас нимкодясьны Енмӧн. Ен водзын кыв сетысь кутас ошкыны Енмӧс, а пӧръясьысьяслысь вомсӧ лоӧ тупкӧма.
Менӧ мавтыштӧмӧн пуктӧма ӧксыӧ, но ӧні ме абу на сэтшӧм вына. А тайӧ йӧзыс, Саруялӧн пияныс, меысь ёна вынаджыкӧсь. Сідзкӧ, Господь мед Ачыс мынтысяс лёк вӧчысьлы сылӧн лёк вӧчӧмысь!»
– Нимкодясь, енэжыс! Нимкодясьӧй, вежа апостолъяс да пророкъяс! Енмыс мыждіс тайӧ карсӧ тіянлы лёк вӧчӧмысь.
Найӧ гораа горӧдісны: «Вежа да збыль Ыджыдӧй! Кор нин Тэ мыждан мувывса олысьясӧс да перъян налысь водзӧссӧ миян вир вӧсна?»
Кор аддзан, мый вокыд мыжӧ усьӧма, но мыжыс оз вайӧд кулӧмӧ, кевмысь сы вӧсна. Ен сетас сылы олӧм, дерт, мыжыс кӧ оз кулӧмӧ вайӧд. Эм кулӧмӧ вайӧдысь мыж, но ме ог кор кевмысьны татшӧм мыжсӧ вӧчысь вӧсна.
Сэки Енмыс быдӧнлы мынтысяс уджыс серти.
Видзчысь сыысь. Сійӧ ёна паныд сувтіс миян велӧдӧмлы.
Господьӧй, мынты налы уджъясныс серти.