10 Тіян дінӧ локтысь кӧ вайӧ мӧд велӧдӧм, энӧ сибӧдӧй сійӧс керка помад, весиг энӧ чолӧмасьӧй сыкӧд.
Ылӧгас кежӧдысьӧс ӧтчыд да мӧдысь ӧлӧдӧм бӧрын эновт.
Вокъяс, миян Господь Исус Кристос нимӧн тшӧктам тіянлы: ылыстчӧй эскысь вокысь, коді весь олӧ да оз ов миян велӧдӧм серти.
Коді оз вӧч тайӧ гижӧдас висьталӧм серти, сійӧс кутӧй тӧд выланыд. Татшӧм мортыскӧд энӧ кутӧй некутшӧм йитӧд. Тадзи ті янӧданныд сійӧс.
Но ме сёрнита сэтшӧм морт йылысь, коді шуӧ асьсӧ эскысьӧн, но ачыс кырсалӧ, горшасьӧ, суклясьӧ, гусясьӧ, кодалӧ да идоллы юрбитӧ – татшӧмыскӧд энӧ кутӧй некутшӧм йитӧд. Весиг энӧ сёйӧй сыкӧд ӧтлаын!
Сыкӧд чолӧмасьысь ӧтувтчӧ сылӧн лёк уджъясӧ.
Коді оз радейт Господь Исус Кристосӧс, сійӧс лоӧ ёрӧма. Маран-афа.
Сійӧ мездас Израиль войтырӧс став мыжсьыс.
«Господьӧй, менам Ӧвраам ыджыдлӧн Енмӧй! – кевмысис кесйӧг. – Ло бур сьӧлӧма менам Ӧвраам ыджыдӧй дінӧ да лӧсьӧд талун тадзи.
Но Енлӧн морт воча шуис: «Ме ог вермы тэкӧд бӧр бергӧдчыны, тані ог вермы сёйны-юны тэкӧд.
Накӧд ыстісны татшӧм гижӧд: «Ми, апостолъяс, юрнуӧдысьяс да вокъяс, чолӧмалам тіянӧс, Антиокия карын, Сирия да Киликия муясын ентӧдтӧмъяс пиысь бергӧдчӧм вокъясӧс.
Та вӧсна, кор ме локта, казьтышта сылы уджъясыс йылысь: сійӧ ӧд паськӧдӧ миян йылысь лёк сёрни. Но тайӧ этша на, сійӧ вокъясӧс оз сибӧд, тшӧтш мукӧдыслы оз лэдз тайӧс вӧчны. А сибӧдны кӧсйысьясӧс весиг вӧтлӧ вичкосьыс.