13 Вокъяс, бурсӧ вӧчигӧн энӧ лигышмунӧй.
Сідзкӧ, мӧвпалӧй Сы йылысь, коді нуис сы мында лёкӧдӧм мыжа йӧзсянь, медым ті энӧ жебмӧй да ловнаныд энӧ усьӧй.
Аслас буралӧмыс кузя Енмыс сетіс миянлы тайӧ кесъялӧмсӧ, та вӧсна ми огӧ ӧшӧдӧй юрнымӧс.
Та вӧсна ми огӧ ӧшӧдӧй юрнымӧс. Кӧть миян ортсысаыс, вир-яйным, сісьмӧ, но пытшкӧссаыс лунысь-лун выльмӧ.
Тэ уна нуин сьӧкыдсӧ, но сулалан зумыда. Менам ним вӧсна тэ ёна уджалін, но эн лигышмун.
Ті дзикӧдз вунӧдӧмныд ышӧдӧмсӧ, мый ныв-пилы моз шуӧма тіянлы: – Пиӧй, эн увтырт Господьлысь чирыштӧмсӧ, Сылӧн ӧлӧдӧмысь ловнад эн усь.
Вокъяс, тіянлы висьтавлім нин, медым олінныд Ен водзын шогмана ногӧн. Дерт, ті дзик тадзи и оланныд. Но Исус Кристос нимӧн ышӧдам да корам тіянӧс: олӧй нӧшта на бурджыка.
Исус висьталіс велӧданвисьт, мый оз ков лигышмунны, а дугдывтӧг кевмысьны.
Сійӧ лунӧ Ерусалимлы шуасны: «Эн пов, Сион! Тэнад киыд мед оз жебмы!»
Ме кевмыся, мед тіян муслунныд ёнджыка на содас да сетас тіянлы быдпӧлӧс тӧдӧмлунсӧ да мывкыдлунсӧ,
Сійӧ сетас помтӧм олӧм налы, кодъяс бур вӧчӧмнас мудзлытӧг корсьӧны бырлытӧмсӧ, дзирдлунсӧ да нимӧдӧмсӧ.
Ті шуасянныд, ноксьӧмыс пӧ мыйта, тадзи увтыртанныд кесъялан уджнытӧ, – висьталӧ Господь Саваоф. – Кор вись пыдди ті ваянныд гусялӧм, чотысь да висьысь пемӧсӧс, ті чайтанныд, мый Ме сибӧда сійӧс? – висьталӧ Господь. –
Веськӧдлысьяс нӧшта мед шуасны: ”Тіян пиысь кӧ кодкӧ полӧ, сьӧлӧмнас майшасьӧ, мед бӧр бергӧдчас гортас, ӧд сылӧн полӧмыс вермас вуджны мукӧдыслы”.
Кор Енмыс ставсӧ сетас Пиыслӧн кипод улӧ, сэки Пиыс сетас Асьсӧ Енлӧн кипод улӧ. Тадзи Енмыс кутас ыджыдавны быдӧн вылын да быдлаын.
Сӧмын энӧ лыддьӧй сійӧс тіянлы паныд сувтысьӧн, а туйдӧдӧй сійӧс вокӧс моз.
