Etu karone, Moi koi ase, nijor laga jibon nimite chinta na koribi, ki khabo nohoile- nohoile tumi laga gaw nimite, nohoile ki kapra pindhibo. Kha luwa pora bhi jibon to dangor nohoi naki, aru kapra pora bhi tumi laga gaw he dangor nohoi naki?
Moi apnikhan ke shanti rakhidibo; Moi apuni ke Ami laga shanti di ase. Moi diya to prithibi pora diya nisena nohoi. Tumi laga mon chinta nohobi aru bhoi nokoribi.
Moi apnikhan ke etu kotha koi dise karone apnikhan Moi pora shanti pabo. Etu prithibi te dukh pabo, kintu mon dangor koribi, Moi prithibi uporte jiti loise.”
Aru taikhan chela khan ke biswas te hodai mon dangor hoi kene thaki bole sikhaise, aru koise, “Amikhan Isor laga rajyote jabole bisi dukh kori bole lagibo.”
Etu karone jitia taikhan tumikhan ke mondoli khan te, aru cholawta khan aru adhikari khan usorte loijabo, titia tumikhan laga safai te ki kobo lage etu karone chinta nokoribi,
Titia Jisu tai laga chela khan ke koise, “Etu nimite Moi tumikhan ke koi ase, nijor laga jibon nimite chinta nokoribi, ki khabo aru ki pindhibo, nijor gaw nimite chinta nokoribi.
Kiba ekta kori bole nimite bisi mon digdar nokoribi. Kintu, sob kaam te prathana aru dhanyavad dikene anurodh koribi, apuni ki bhabi ase etu Isor ke janibole dibi,