Amikhan jane niyom te ki koi ase, etu niyom te thaka manu khan nimite he koi ase. Titia sob manu laga mukh to bondh hobo aru pura prithibi to Isor age te galti hobo.
Kitia bhi nohoi. Ulta, sob manu misa hoile bhi Isor to hosa he thakibo. Etu nimite Shastro te likha ase, “Apuni kotha kowa to hosa ase eneka janibo, Aru jitia apuni ke bisar koribo apuni bisar te jiti jabo.”
Jitia tumikhan upwas rakhe, kopoti khan kora nisena mon dukh laga chehera nadikhabi, kele koile taikhan to manu khan ke dikhabo nimite taikhan laga chehera biya kori kene dikhai, aru taikhan nijor laga inam pai loise.
Kintu, jitia tumikhan prathana kore, ghor bhitor dorja bondh koribi aru lukai kene tumi laga Baba ke prathana koribi. Titia tumi laga Baba jun tumike sai ase, Tai tumike inam dibo.
Jitia tumikhan kunba ke modot di ase koile, sob manu ke hunai kene hala na koribi, kele koile Pharisee khan bhi manu khan ke dikha bole nimite mondoli khan te aru rasta khan te hala kore. Hosa pora Moi koidi ase, taikhan laga inam taikhan paikena ase.
Kintu Abraham pora koise, ‘Bacha, yaad koribi tumi laga jibon te sob bhal saman he paise, aru Lazarus to sob biya he paise. Kintu etiya tai yate aram pora ase, aru tumi dukh te ase.
Hoile bhi tai taikhan bhitor te ekjon ke jowab dise, aru koise, ‘Sathi, Ami tumikhan ke eku bhi golti kora nai: tumi ami logote ek poisa te monjur hoise nohoi?