Moi tumikhan logote bisi kotha likhi bole ase, kintu moi kagos te aru siyahi pora etu kotha khan likhi bole mon nai. Hoilebi, moi tumikhan logote ahi kene ekjon-ekjon logote kotha kori bole mon ase, etu pora tumikhan laga khushi aru bhi bisi dangor hobo.
Moi apnikhan ke etu kotha koi dise karone apnikhan Moi pora shanti pabo. Etu prithibi te dukh pabo, kintu mon dangor koribi, Moi prithibi uporte jiti loise.”
Amikhan eneka kora to apuni khan laga biswas ke amikhan laga nichete rakhi kene chola bo nimite nohoi, kintu, amikhan sob apnikhan logote mili kene kaam kora manu khan ase aru apnikhan laga khushi nimite ase, kele koile apnikhan laga biswas to bisi mojbut hoi kene ase.
Aru jitia tai pai loi, tai laga sathi aru ghor usorte thaka manu khan ke matikena, koi ‘Moi logote khushi koribi, kelemane moi laga harai juwa poisa to moi paise.’
Aru eitu khan sob bhabona kora pichete, moi jane apuni khan logote thaki kene Isor laga kaam kori kene jabo, khushi pora apuni khan laga biswas dangor hobole nimite,
Jun logote shadi kora maiki ase tai he shadi kora mota ase. Aru shadi kora mota laga sathi khan pora tai usorte khara koribo aru tai laga awaj huni kene bisi khushi pabo, etu nisena ami laga khushi bhi etu pora pura hobo.